VAN RUPS TOT VLINDER
HET BEWUSTWORDINGSPROCES VAN DE MENS

Sinds de vonk van de liefde in mijn hart ontvlamde
verslond ze alles in haar gloed!
Ik zette boeken en verstand aan de kant
en leerde gedichten, liederen en gezang!

Rumi

I touch God in my song,
as the hill touches the
far-away sea with its waterfall.
The butterfly counts not months but moments,
and has time enough.

~ Rabindranath Tagore ~

Wellicht stelde je jezelf wel al eens de vraag wat het doel is van dit bestaan waarin vreugde en verdriet elkaar afwisselen in een onophoudelijke slingerbeweging en je hierdoor steeds weer ondergedompeld wordt in een poel van emoties?
Misschien had je al vaker het gevoel dat je blijft rennen en hollen, maar nooit tot bestemming komt? Dat je blijft reiken en grijpen maar nooit verzadigd wordt?
Dat een onstilbare honger naar het ultieme 'geluk' je gehele leven beheerst?
Of misschien ervaar je meer en meer een onrust in je hart van een niet-begrijpen maar toch vaag herinneren, van een zoeken naar wat ooit gekend was, van een verlangen naar Liefde, naar innerlijke harmonie of naar de vervulling van een onverklaarbare leegte?
Wellicht kan je dan zien hoe je in je vrijheid werd beknot, hoe je vleugels gekortwiekt zijn en je gevangen gezet bent in een kooi van behoeften en begeerten, van voorschriften en wetten, van plichten en verwachtingen en van allerhande vastgeroeste doctrines? Of hoe je je dwangmatig beweegt binnen de lijnen van een vooraf uitgestippeld maar doodlopend pad ?

Misschien loop je momenteel tegen een muur aan en is dit alles herkenbaar?
Verheug je dan, want het ochtendlicht wenkt en bevind je je op de drempel van het ontwaken in een ander bestaan.
Het is de bewustwording dat het menselijk leven zoals het zich in huidig moment presenteert een tijdelijk en eindig schouwspel is dat doorspekt wordt door het vele lijden, maar er tevens een ander, eeuwig en oneindig levensveld wenkt in het hier en nu, onveranderlijk en in rust, waar je ten diepste Bent wat je in wezen bent: een goddelijke Individualiteit.

Je werd geboren in een wereld die volledig tegengesteld draait met de wereld van oorspronkelijkheid. Een wereld waarin het ego-isme zegeviert en de zelf-waan het grootste obstakel is om Liefde tot uitdrukking te brengen.
Dit aardse levensveld is als een schaakbord waarop de mens kruipt van her naar der omdat hij steeds opnieuw geslachtofferd wordt door de 'aard' ervan. Hij is geworden als een rups die zich tegoed doet aan het biotoop waarin zij zich bevindt en is vergeten dat in hem het Gods-plan wacht op 'ontwikkeling', dat in hem een Andere natuur slaapt of de Mens zoals hij in oorsprong bedoeld is.
Geboren worden in deze wereld van dualiteit is eigenlijk niets anders dan het aantrekken van een dicht geweven kleed dat de zintuigen omfloerst, waardoor je dus heel snel verblind raakt, vergeet wie je in werkelijkheid bent, waar je vandaan komt, wat de ziels-opdracht is en waarheen je je beweegt. Hierdoor wordt een vals zelfbeeld gevormd in relatie tot de wereld die jou omringt en waarmee je je identificeert.
Zo wordt de ziel ondergedompeld in een levensveld dat eigenlijk niet het hare is en valt zij in een lange en diepe winterslaap.

Dit is het lot van elk mensenkind op deze aarde, het draagt de kiem in zich van de ongeboren vlinder doch vergeet hem tot Leven te brengen ,vergeet een koningszoon te zijn in woord en daad, een goddelijke wezen en erfgenaam van de Ene.
In die vergetelheid zonk de ziel steeds dieper weg en werd een 'onvrije', een tot slaaf gemaakte van de hier heersende krachten. Zo verwijderde zij zich meer en meer van haar Bron, die zij niet meer kent noch herkent. Want door het ten prooi vallen aan de begoocheling (maya) en zich hiermee te vereenzelvigen werd zij een gebonden, geconditioneerde en onverlichte ziel en werd dus van haar Licht beroofd. Ten gevolge van haar handelingen verbond zij zich met het rad van wedergeboorte en veroordeelde zichzelf tot de rupsstaat.
Zodoende rest er voor haar slechts één opdracht in dit domein, om haar opnieuw te richten naar het Licht, zodat zij herenigd wordt, de Geest in haar ontketend wordt en de Ziel in oorspronkelijkheid herboren wordt.

Doch de huidige mens is er zich niet meer van bewust dat hij de mogelijkheid hiertoe bezit. De sleutel ligt in zijn hart verborgen, onaangeroerd sinds lange tijden, bedolven onder allerhande pseudolagen der persoonlijkheid.
De onverlichte ziel is als de maan die door de zon beschenen wordt en in de illusie verkeert zelf de zon te zijn. Zij is de som van alle ervaringen uit de vele incarnaties; een verzameling karma dat steeds zoekt naar het evenwicht dmv de cyclische omwentelingen van het rad .

De slang blijft zichzelf in de staart bijten of de rups blijft rups in een vicieuze cirkel van geboorte en dood onwetend geworden dat hij de vlinder in zich draagt.

Wie wil de gouden beker ledigen
en openen de ziel voor het Licht?
Wie durft op eenzame hoogte te waken,
terwijl anderen slapen zo diep?

Hoort! In den beginne was het Woord!
En het sprong op uit de diepte van het heilige Zwijgen.
Hoort! Het Woord was bij God
En het Woord was God, Leven in Licht!

Ach,
mocht dit Licht eens schijnen
in het duister van onze ziel,
om te getuigen van de goddelijke Zevenstraal,
die de tempel van leven vervult.

©Marcel Messing

Het lijkt een uitzichtloze situatie...maar toch is er een uitweg om deze dans te ontspringen en deze ligt in het volgen van het hoogste Ideaal dat in de ziel gelegen is, ook wel het pad van dharma genoemd. Het is het leren luisteren naar het hart, naar de Intuïtie en er bewust naar handelen zonder enige vorm van angst.
Pas wanneer de zielsmens moe geworden is van vele wegen te zijn gegaan of volrijp geworden is aan ervaringen, kan hij een weksignaal horen klinken als een verre herinnering, als een stille 'roep'.
Het is de Ziel die haar impulsen uitzendt die nu eindelijk weerklank vinden in de mens.
Het is de Ziel die het kind terug roept naar huis. Het is de stille Stem die in zijn hart hoorbaar wordt waar de herinnering aan een dieper Weten ontwaakt...
Meer en meer stemt hij zich af op die innerlijke leiding die hem aanmaant, zacht en hoorbaar verder stuwt tot het moment van doorbraak of van de grote omwenteling, wat een heftig gebeuren is voor de zoekende mens; hij verliest en verlaat de zo vertrouwde vaste grond en wordt opgetild in een fijner energieveld.
Een nieuwe Trilling is ontwaakt in zijn hart, een gewaarwording die hem helemaal van slag brengt en die het vibratieveld zoekt dat hiermee resoneert. Een onnoembaar verlangen ontstijgt uit de ziel, een heilig begeren of het smachten naar God. De ontvlamde Lichtvonk zoekt haar weg naar het Licht...
Christus wordt geboren in de kribbe, in het hart van de mens als een vibratie die niet van deze wereld is... .

O heilig Licht, dat onze ziel ontwake.
O Licht der Lichten, dat onze ziel getuige van U,
gelijk in Johannes het Licht werd ontstoken
in grenzeloze afgrond van zijn ziel.

Hoort! Het Woord is vlees geworden!
God openbaarde zich in het lichaam van een mens.
Nu moeten wij ook zelve goden worden
en het Woord openbaren in óns vlees.

Daarom, maak recht de weg voor uw Heer,
neem afscheid van uw tocht door de woestijn,
de doornen en distels van onvruchtbaar handelen,
welke niet bestaan voor Hem die eeuwig in u is.

Laat Johannes in uw hart ontwaken,
doop uw wezen in water van begeerteloosheid
en zie: aan de oever van nieuw bewustzijn
wandelt reeds hij die is, voordat gij waart.

O mogen wij eens de ware geboorte voltrekken,
de geboorte uit water en geest.
Geen schoot van vlees kan het goddelijk kind baren,
dat wassen moet in de grot van het hart.

©Marcel Messing

Net als de verdwaalde prins in het lied van de parel er opnieuw aan herinnerd wordt een koningszoon te zijn met een opdracht en zich spoedt om de parel te halen en terug te keren naar het koninkrijk, gaat de verloren zoon, vol berouw, opnieuw op zoek naar het Vaderhuis waar hij opgewacht wordt en het zo broodnodige voedsel ontvangt in Waarheid en Wijsheid... ;

Twee naturen laten zich bijgevolg zien en kennen, de oude natuur en een nieuwe natuur of het ware Zelf, de Christussignatuur.
In die herinnering van het Zelf wordt heling mogelijk, want door de weg te gaan van dharma of de weg van de juiste handeling beantwoorden we aan het doel van het bestaan.
Het is tegelijkertijd doordringen tot oeroude trauma's, blokkades en aldus zichzelf vergeven en hierdoor ook de ander.
Zo is elke ziel anders getooid en is de verscheidenheid tussen de persoonlijkheden heel erg groot, naargelang de karmische patronen die er in verweven zijn .
De persoonlijkheid als instrument is slechts het middel om in dit fysieke levensveld de ziel tot uitdrukking te brengen en haar opdracht te voltooien.

Hij die aangeraakt wordt in het hart, begint een andere taal te spreken. Hij wordt niet meer begrepen door zijn omgeving, familie en vrienden en gaat zich als een vreemde voelen en gedragen in de wereld waarin hij zich bevindt... ;

Je zou kunnen zeggen dat de cocon gesponnen wordt en de rups zich klaar maakt om zich in te poppen en om zich over te geven aan de kracht die in haar binnenste werkzaam wordt.
Daar, in die eenzame stilte licht het smalle Pad op dat leidt naar de schatkamer van het hart via het labyrint der transformatie.
Het is de plaats waar het endura zich voltrekt of het sterven naar het zelf. Het is daar, op dat smalle pad dat de gnosis straalt en de transformatie ingeluid wordt die leidt tot de hergeboorte en opstanding van de hemelse Mens. Deze heeft dus helemaal niets meer te maken met de oude persoonlijkheid en zijn beslommeringen.

"Wanneer het denken wordt tenietgedaan, worden ook de andere verlangens tenietgedaan" zegt Ramana Maharshi

Dit is de kern van alles, waardoor je als mens opnieuw tot Eenvoud komt en niet meer blijft hangen in de dualiteit van het denken , maar haar transcendeert.
Want alles wat hieruit voortvloeit, de som van alle zintuiglijke gewaarwordingen, scheidt de ziel verder af van de Bron en kan slechts omgevormd worden door het ontwaken in het ware Zelf; dan wordt elke begeerte, elke emotie, elke gedachte getransformeerd en raakt men onthecht van de 'vruchten' van elke handeling.
De enige noodzaak om te kunnen overwinnen en los te komen van de banden van deze natuur, is zich te verbinden met God in je hart, zich in overgave te laten leiden door de ontwaakte Godsvonk, zo kom je vrij te staan van elk resultaat!
Precies in die overgave vindt het endura of de grote reiniging plaats, wat dus niets anders is dan een proces van 'sterven' naar de oude natuur; het endura als rechtstreeks gevolg ervan en niet als middel.

Zo wordt de Zoon opnieuw gekend en herkend en de Wil van God vindt vruchtbare grond in hem. Zo wordt de zoekende mens tot pelgrim en gaat vastberaden op weg, alles achterlatend wat hem belemmert om het pad te volgen; een pad waarin hij niet meer verdwalen kan, hoogstens opgehouden kan worden door de egokrachten der natuur. Het is het Pad dat voert naar het ware Licht, naargelang het sterven naar die natuur zich voltrekt. Hij die zich hierop bevindt ontvangt het zegel als teken van de her-verbinding met de Ziel, die hem van dan af zal leiden doorheen alle duistere en verlichte gebieden van zichzelf. De zoete aanrakingen die hem ten deel vallen op zijn weg geven hem de kracht om verder te gaan.

Laat het zielewater daarom in wijn veranderen,
de wijn van het eeuwige Christusbloed,
opdat, als het goddelijk kind is geboren,
de bruiloft te Kanaän kan worden gevierd.

Maar reinig dan eerst uw lichaamstempel,
drijf uit alle dierlijke krachten,
want slechts in de ledige tempel
daalt af de Heiligende Geest.

Gooi uit de wisselaars der tegenstellingen,
drijf uit de zucht naar aards gewin,
want slechts door wisseling der gestalte
verschijnt de Christus en verdwijnt uw ik.

In drie dagen kunt ge de tempel breken,
want door de Geest Gods worden we ontstoken,
in Jezus den Heer gaan we ten onder,
en door de Heiligende Geest worden wij wedergeboren.

O mogen wij eens de ware geboorte voltrekken,
de wedergeboorte uit water en geest.
Want wat uit vlees is geboren blijft vlees
En wat uit Geest is geboren is Geest.

Daarom, dood dus de slang der lagere begeerte
en verhef de koperen slang van goddelijk vuur.
Zoals Mozes de slang verhoogde in de woestijn,
zo moet in aardse dorheid het geestesvuur weer branden.

©Marcel Messing

Meer en meer ontwaakt hij tot Zichzelf, de rups is aan het transformeren, het Lichtkleed wordt geweven dat hem opnieuw zal tooien ... doch niet vooraleer hij door hevige barensweeën is gegaan, voorafgaand aan de nieuwe geboorte.
De ziel zal zichzelf moeten herkennen in het ware Licht alvorens er in op te lossen.
De rups wordt vlinder en het Ware Zelf zal opstaan.
Als dus in het kleine universum dat de mens is, God opnieuw zichzelf kan zijn dan is er geen onderscheid meer tussen buiten en binnen, tussen boven en beneden en is de Mens Zijn 'beeld en gelijkenis' geworden zoals hij dit in den beginne was, aldus wordt de Vader gekend en herkend in de Zoon en zijn beiden Een.

Of om het beeld 'maan-zon' van de Essenen te gebruiken... wanneer zon en maan opnieuw EEN worden dan lost het zelf op in het niet zelf of het zijn in het niet zijn, dan is het God die zich volledig uitdrukken kan in de pure en schaduwloze Mens, Licht uit Licht .
Dan pas is de cirkel rond en kan de opgestane Christus zeggen: "Ik Ben de Alpha en de Omega" , de Adem Gods. Geboorte en dood zijn onbestaande geworden.
Liefde, als kosmische frequentie, is het sleutelwoord dat zorgt voor heling van alle zielen of leidt tot het herstel van al Zijn voertuigen opdat de Werkelijkheid zich zou kunnen uitdrukken in zijn totaliteit. Het is het Leven in al zijn eenvoud opnieuw in-en uitademen zonder meer.
Want wat de mens denkt te zijn, is slechts een scherm waarop de ziel haar vastgeroeste illusies projecteert. Dit valse beeld is de grootste belemmering...

Maak plaats nu voor de Christus in u
en doe wijken uw oude koning ik.
Want, hij moet wassen en ik moet minder worden
en zie: het onheilige vuur wordt eindelijk gedoofd.

O mogen wij eens de ware geboorte voltrekken,
De wedergeboorte uit water en geest.
Geen mond zal dan meer dorsten,
want het Levende Water is ons tot bron.

Sta op, gij allen die kreupel door het leven gaat,
omdat ge licht én duisternis dienen wilt.
Open uw ogen, gij blinden voor het Licht.
Open uw oren, gij doven voor Gods Woord.

Reinig u in het water van Bethseda.
Voed u met spijzen van Licht
en weet dan dat Bethseda uw eigen bron van leven is
die iedere ziekte door reine levenswandel geneest.

Sta op, gij doden in uw lichaamsgraf
en hoor de stem van uw eeuwige God.
Open uw graven van stervend vlees
en laat schijnen het onmetelijke Licht.

O Christus, Brood des Levens, eeuwig Manna,
spijzig onze harten in uw Licht.
Open het tabernakel van ons gouden hoofd
Opdat Gij wordt in mij en ik in U!

©Marcel Messing

Kunnen we dan het Onbenoembare herkennen doorheen alle concepten, beelden, woorden, uiterlijkheden en mensen, die slechts voertuigen zijn van de Ene, dan zijn we in staat om voorbij alle denkbeelden elk-een te ontmoeten in het hart en de ongeboren 'vlinder' te zien in de rups. Dan zijn onze eigen ommuringen gesloopt en lopen we er niet meer tegenaan.
Daarvoor dienen eerst onze belemmeringen, beschadigingen of blokkades te worden doorzien. Zelf kan men niets afdwingen, noch bij zichzelf als bij een ander, indien men dit toch doet dan is dat 'zelf' het grootste obstakel voor verdere opgang. De keuze die leidt naar de opgang in het Licht wordt steeds weer aangereikt en in de wijze hoe we hier met omgaan ligt onze verantwoordelijkheid

Net zoals Arjuna zich op de strijdwagen laat leiden door Krishna, die de paarden ment, zo zal de ziel zich laten leiden door de Geest Gods die de handelingen stuurt en haar tot bestemming brengt .Zo wordt de Geest de 'doener' in de mens.
Liefde is dan de motor die aandrijft en waarop men zich voortbeweegt in onvoorwaardelijke Dienst, in en naar het Licht...

(M)cirkelpunt

Zo verliet ik het huis van mijn Vader,
maar verliet ik het werkelijk?
Zijn huis heeft geen deuren of ramen,
geen muren of vertrekken.

Zijn huis is het heelal
en slechts het idee van afgescheiden zijn
schept deuren en ramen,
muren en vertrekken.

Nooit kan ik verlaten
wat ik altijd ben,
nooit kan verloren raken
wat in zichzelf steeds thuis is.

Als in een diepe slaap,
dronken van onwetendheid,
verloor ik herinnering
aan wat ik werkelijk ben.

Ik ben de zoon van de Vader.
De Vader is in mij,
in de Vader ben ik,
onverbrekelijk ´´n.

Zijn rijkdom is de mijne, al wat van hem is
is van mij,
scheiding is niet meer.

Het oudste in mij blijft altijd thuis,
het jongste wil verkennen
wat de Vader in mij al kent.

Hier en nu plooit zich
de mantel der liefde om mij heen
als ik inkeer naar mijn ware zijn
waar nimmer iets geboren werd.

Terwijl ik uitga, ga ik in,
terwijl ik inga, ga ik uit.
Wie zou de zegelring van liefde kunnen breken
die zonder omtrek is?

Sandalen van liefde en mededogen
draag ik nu aan mijn voeten,
die nimmer meer vermoeid zijn
en wandelen in het Ene.

[de verloren zoon]
© Marcel Messing

WAKE UP AND REMEMBER YOUR DIVINE DUTY

"There is a light that shines beyond all things on earth,
beyond the highest, the very highest heavens.
This is the light that shines in your heart."

Chandogya Upanishad

Ontwaak dan, Kind van het Licht en herinner jouw goddelijke plicht, want Vrijheid is je diepste
verlangen en Liefde jouw grootste vervulling. Hiertoe werd je in deze wereld geboren, hiertoe word
je geroepen, tot het ontwaken in Vol-ledig Bewustzijn.
Sta op, breek uit de kooi die je omknelt en laat je niet meer ketenen.
Breek uit je angst en uit de modellering door anderen opgelegd.
In oorsprong ben je een vrije ziel, in onwetendheid werd je gebonden aan jouw handelingen.
Steeds weer ben je genoodzaakt tot Herstel, tot het in evenwicht brengen van karma ten gevolge van
je daden. Steeds weer krijg je de kans om deze cirkelgang te doorbreken, door je blik te richten naar
de Sterren, naar het Licht en je hart te verheffen tot Redding komt.
Verander dus van richting, verruim je horizon en je ogen zullen ontsluierd worden.
Laat je meenemen tot ver buiten dit beperkte universum van tijdelijkheid en ontdek de schoonheid
van het Tijdloze Bestaan, de puurheid van de Schepping, haar onschuld in perfecte Harmonie.
Zie dan welke krachten de Aarde en mensheid beheersen, misleiden en verwoesten.
Zie hoe de mens steeds weer in hun greep gevangen wordt door middel van controle en
manipulatie, hoe hij verdrinkt in onwetendheid en aan zijn diepste opdracht verzaakt. Hoe elkeen
handelingen verricht die hij niet wil, tot gekheid gedreven wordt door krachtige gedachtengolven en
zodoende afgehouden wordt van het Goddelijke Doel of the Divine Purpose.

Empty your mind of all thoughts.
Let your heart be at peace.
Watch the turmoil of beings,
but contemplate their return.
Each separate being in the Universe
returns to the common source.
Returning to the source is serenity.

Lao Tsu
Tao Te Ching

Richt je dan op, breek uit de beperking van je denken en laat je stem horen. Weiger verder om mee
te draaien in de mallemolen van het leven, zichzelf begrenzend tussen geboorte en dood, waarin het
egoïsme zegeviert en iedereen slechts zichzelf weerspiegeld ziet.
Wees aandachtig aanwezig opdat je onderscheiden kan. Kijk met een open blik en hoed je voor
verleiding door list of manipulatie, die zijn bron vindt achter de sluiers van dit toneel en op
allerhande manieren vorm krijgt in deze wereld.
Beheers je gedachten en emoties die je in slaap houden, weiger onder te gaan in die woelige zee die
vaak bewust aangewakkerd wordt. Ga tegen de stroom in en laat je niet gek maken door angst,
maar laat Liefde je drijven...

"Love takes us beyond emotion: In its purest essence, it is soul intuition.
When you offer up the feelings in your heart in joy to the Divine Presence within,
you will know what soul-love is."
Paramahansa Yogananda

De tijd is rijp dat mensen zich collectief Bewust zullen worden wie ze in werkelijkheid Zijn, wat het Doel is van dit bestaan en waarheen de Reis leidt.
Het is een tijd waarin alles opwaarts gestuwd wordt en boven water komt drijven, waarin alles ontdaan
wordt van zijn omhullende sluiers en zich openbaart, waardoor de wereld steeds gekker lijkt te worden.
Doch wat altijd was wordt nu gezien, wat duister is wordt nu belicht, wat verborgen is wordt nu gekend.
Het aanwezige Licht straalt steeds krachtiger in deze tijden van verdrukking.
Wend je met je gehele wezen tot dit Licht en ontdek het als Stille Aanwezigheid in het centrum
van jezelf. Laat je hart dan volstromen opdat het Licht gebundeld kan worden. Alleen hierdoor kan de
Hartfrequentie stijgen op deze Aarde waardoor de Poorten zich zullen openen.

The very center of your heart is where life begins.
The most beautiful place on earth.
Rumi

Daar, in dat middelpunt word je in Vrijheid herboren, daar alleen bruist het Leven.
Gewekt in deze Bewustwording leidt dit tot de juiste handeling, vloeiend vanuit de Ziel, geboren uit
het Licht en gedrenkt in Liefde is deze vrij.
Want als Liefde in actie treedt is het God zelf die werkzaam wordt in en door de mens en is
de verbinding hersteld. God als Bewustzijn is een Realiteit geworden waardoor het Leven
geconsumeerd wordt vanuit die Eerste Liefde zoals oorspronkelijk bedoeld.
Hierin ligt het geheim, dat de ware Mens als Kroon van de Schepping, slechts door en in God
existeert. Wanneer Gods Geest zich uitstort in de Mens komt God tot uitdrukking door hem
Zo staat de Geestmens op, door de geboorte en het wassen van het Christusprincipe in zijn hart.
Met zijn totale Wezen hiervan getuigend en richting wijzend zal hij de gehele Aarde beroeren...
een nieuwe zon is geboren, een micro kosmische 'hemel' op Aarde is gerealiseerd.
Dat is het hoogste Doel, dat het Goddelijk Gelaat weerspiegeld wordt in elk individu en Vorm krijgt
op deze Aarde, door Christus die collectief geboren wordt in de grot van het hart.
Dan pas wordt de Tweede Komst werkelijkheid.
Herinner je dus je Wie je bent en Wie je dient...

In onmetelijke diepte,
in de totale duisternis van de Grot,
daar brandt een Vlam, een eenzame Vlam!
Zal ooit iemand het geheim verklappen
dat die Vlam verborgen houdt in haar hart?
Enkel die mens kan dit geheim ontdekken
een geheim , dat hij nooit kan delen met anderen
die, wanneer hij die Vlam is binnengegaan
en erdoor verzwolgen is,
van dat moment af aan enkel nog Vlam is!

Uit: de Upanishaden

Slechts door gerichte aandacht op het Al-Goede of het Licht wordt een hart voorbereid.
De verantwoordelijkheid van eenieder ligt in de reinheid van het eigen hart want daar ligt de sleutel.
Zolang dit hart nog verdeeld is door alle vormen van angst en zelfzucht, alsook vervuild is door
allerhande begeerten, gaat het voorbij aan het doel en vloeit elke handeling slechts voort uit een
mentaal beginsel.
Hoe zuiverder de hartspiegel wordt, hoe puurder en stralender de reflectie zal zijn van dit Al-Goede,
hoe krachtiger het beeld weerspiegeld wordt van het Ware Zelf of Christus.

'Everyone sees the unseen in proportion to the clarity of his heart.' zegt Rumi

In tegenstelling van zoveel streven en onmetelijk reiken ,van willen bereiken, is het een proces van
sterven. Zo moeilijk om te begrijpen, zo moeilijk om te doorleven.
Wil je de Werkelijkheid aanschouwen in de spiegel van je ziel, dan zal je bereid moeten zijn te
sterven naar alles wat je bent en denkt te zijn. De zintuigen zullen tot zwijgen gebracht moeten
worden vooraleer het Licht je gehele hart kan omtoveren in een laaiend en verlichtend vuur.

Enlightenment is a destructive process.
It has nothing to do with becoming better or being happier.
Enlightenment is the crumbling away of untruth.
It's seeing through the facade of pretense.
It's the complete eradication of
everything we imagined to be true.

Adyashanti

Hoe subliem zou de vormgevende wereld en de Aarde er dan niet uitzien wanneer het
Christusbewustzijn collectief de leiding kon nemen in de mens. Elke creatie of schepping zou hiervan
een manifestatie zijn. Alles zou compleet omgekeerd worden, want naar het zelf gestorven wordt
egocentriciteit onbestaande.
Zo zal de ware Mens, als klein Goddelijk Universum, eens opstaan en Zichzelf aanschouwen in zijn
broeder.

Maar om te kunnen Vliegen dien je eerst te Ontwaken en Bewust te worden van de eigen
gevangenismuren die je omringen.
Daartoe zal het hart beroerd moeten worden opdat de ketens kunnen afvallen.
Ontwaken is gewekt worden uit een lange winterslaap en zien met andere ogen.
Het is Rebel worden te midden de nog gekooide zielen en de Reis of the Journey aanvangen,
waardoor het grote Werk in jezelf kan beginnen.
Wie kan dan nog beschrijven wat hij ervaart, wie kan de geur van de roos beschrijven of de zoete
smaak van de perzik aan zij die niet ruiken noch proeven kunnen?
Alleen de 'vlucht' van de vrije vogel is zijn 'vertelling, hij toont slechts wat in ieders mogelijkheden
ligt, zonder meer.
De wereld is vol met gekooide zielen die elkaar alles vertellen en leren over hun wereld binnen de
kooi of over de kooi zelf die ze meestal slechts zien bij de ander.
Doch kan een gekooide vogel over de vrijheid vertellen zolang hij zelf nog getralied is?
Droomt hij niet slechts van de vrijheid die hij vanuit zijn vensterraam ziet terwijl hij zich vrij waant?

Daarom, wordt Stil, doorbreek de gevangenismuren en laat je niet meer ketenen.
Breek uit en Vlieg, het Licht is je Gids en jouw Bestemming.
Breek uit en laat je dorsen en malen om tot Voedsel te worden.
Breek uit om te kunnen Dienen....

(M)cirkelpunt

"Swim out of your little pond."

Rumi

DE ILLUSIE VAN HET ZOEKEN

“There are things we must unlearn in order to learn them
and there are things we must own in order to renounce them.”

“I know that we shall meet again. Perhaps when we do you will be able to tell me what is more important: satisfying one thousand desires or conquering just one.”

“How can one prevent a drop of water from ever drying up?
By throwing it into the sea...”

Uit de film ‘Samsara’

…. Hoe belet je dat een druppel opdroogt? Door hem in zee te werpen….
Tussen vraag en antwoord loopt een Pad van zelfkennis en zelfopoffering.
Een Pad dat slechts dient om te begrijpen en te ontdekken dat Jij zelf de druppel bent die toebehoort aan de oceaan maar verstrikt zit in de eigen windsels.
Wanneer je de oude weg verlaat omdat hij jou niet de geestelijke vrijheid schonk waar je op had gehoopt en het nieuwe pad oploopt zal je inzien dat sommige dingen moeten afgeleerd worden om ze te kunnen leren. En dat je zaken moet bezitten om er afstand van te kunnen doen.
Dan zal je het antwoord kennen op de vraag hoe je voorkomt dat een druppel ooit opdroogt en zal je weten wat belangrijker is: duizend wensen vervullen of eentje overwinnen….

De film Samsara is op deze absolute waarheid gebaseerd.

Want Kosmische Liefde is de substantie van de oceaan,zo ook haar druppel.
En Waarheid is het geestelijk voedsel dat elk hart behoeft om zich opnieuw te herinneren Liefde te zijn.
Zo leidt het Pad van Zuivering tenslotte tot de Realisatie ervan.
Doch de huidige bedstee van de mens is Onwetendheid en zijn kussen Eigenwijsheid.

Daarom, jij zoekende , hoor het wenken van je hart …
Is de tijd niet aangebroken om op te houden met zoeken en willen vinden,met streven naar onthechting en verlichting , met het willen bereiken en begrijpen, met het willen vasthouden en controleren, het willen beleren en bekeren….. met zoveel te willen ?
Is het net niet diegene die dit alles wil begrijpen,veranderen,omvatten en bevatten,beleven en vooral bezitten die in de weg staat?
Is het niet diegene die verlangt zichzelf te onthechten die zich meer en meer bindt?
Je doet eigenlijk niets verkeerd,je doet teveel, je bent je eigen belemmering.
Om in Gods Liefde te kunnen verblijven moet je jezelf opofferen, want in de onmetelijkheid van Gods Ruimte is er geen zoeker, geen vinder, geen gezochte meer….Aanwezigheid is alles wat IS. Jij Bent de ontkooide vogel die met gespreide zonnevleugels zich laat drijven op Zijn Adem.
En is dit niet jouw opdracht om je dit opnieuw te herinneren, jij die je liet kooien, je vleugels liet knippen en jou liet ketenen? Ben je niet vergeten dat je geroepen wordt tot de verwezenlijking van je allerhoogste potentie, nml jou bewust te worden een Vrij, Stralend en Liefdevol Goddelijk wezen te zijn?
Een Zoon van het Licht, een kind van de Ene Vader!

Elk mensenkind snakt naar vrijheid en naar liefde, snakt naar onsterfelijkheid en het eeuwige licht; is verdwaald in het oerwoud van geneugten en begeerten, van verzoekingen en verleidingen, van kennis en emotie en zit verstrikt in het spel der tegenstellingen.
Elk mensenkind is het spoor bijster en zolang het stille roepen niet gehoord wordt als een weergalm in het hart zal je blijven zwoegen en je uitsloven in deze wereld.
Zal je blijven zoeken en nooit vinden, zal je blijven leren en studeren maar nooit ontwaken, zal elke bevrediging van jouw verlangens van korte duur zijn en zal zich alles eindeloos opnieuw herhalen.
Hoor dan de roep als een stille stem, herinner je Wie je bent en keer in . Je hebt je Thuisland verlaten en je dient je nu opnieuw bewust te worden van het doel van deze aardse reis.

Allen zijn verloren zonen die teruggeroepen worden naar huis en voor velen is de dag nu aangebroken, want zij hebben de kosmische Trilling gehoord en begeven zich op weg; zij laten zich niet meer ophouden en afleiden door alle uiterlijkheden, noch door de schoonheid van wat bloeit en groeit langs de weg, noch van wat hen belemmert. Hun hart wijst de richting aan en zij weten dat alles wat hen toevalt slechts dient ter ontsluiering van het pad; zij worden weggeleid van illusie en droom waarmee zij zich eeuwenlang vereenzelvigd hebben en ontdekken hun ware Natuur .
Pelgrims zijn zij die weigeren nog langer te luisteren naar het valse zelf dat hen verstrikt, verwart en vasthoudt. Zij herinneren zich Liefde en door een onmetelijk verlangen gedreven gaan zij op pad, want wat eens verloren werd wordt opnieuw gezocht, wat eens gekend was wil opnieuw herkend worden.

Ontwaken tot je Ware Natuur is ontwaken in Liefde, want dit kenmerkt een ontwaakt mens. Al het andere gaat eraan vooraf: het zoeken, de kennis, het begrijpen,het weten, .....
Waarheid leidt naar Inzicht en aldus wordt men voorbereid op het grootste avontuur dat men zich kan indenken,het begin van een onvergetelijke en intense Reis naar je Ware Zelf dat niets anders dan Liefde IS.
Bewustwording betekent onthechting van al wat is, wat was en zal zijn. Zo wordt het Pad jouw bestemming waarin verleden en toekomst elkaar ontmoeten in één heilig ogen-blik, het Tijdloze Zelf.
Alles wat gebeurt is NU, jij bent de drager van het Universele Bewustzijn dat tot ontwaken komt naarmate je overgeeft aan de Weg, naarmate je beweegt op de cadans van het Hart, naarmate je voeling krijgt met de kosmische Werkelijkheid en jou ook hiernaar richt.

Zolang er dus nog een zoeker is, is er ook een doel.
Zolang jijzelf de Weg wilt dirigeren en controleren mis je het werkelijke doel en zal je jouw ware geboortegrond nooit vinden.
Het is het Licht dat het pad verlicht én in jou werkzaam wordt. Naarmate je sterft aan jezelf, naarmate de zoeker verdwijnt en Liefde ontluikt. Zijn Wil wordt de jouwe , Zijn Plan ben je zelf.

Bijgevolg,waar Liefde afwezig is heerst niets anders dan verdeeldheid en zijn jij en ik vreemden voor elkaar. Dat is de kern van alle disharmonie.
Waar Eenheid zoek is zijn afscheidende krachten aan het werk, krachten die de mens beheersen sinds lange tijden. Het herstel ervan ligt in ieder van ons. En juist dat herstel leidt naar de algehele opgang van de mensheid .
Want Eenheid is Kracht en krachtiger dan alle tegenkracht samen. Eenheid is afstandloos en ruimteloos en wordt geboren in Liefde.
En Liefde is de Bewustzijnsstaat waarin wij elkaar als één Zelf ontmoeten, is Wijsheid en Harmonie.
Kan je Zien wat een Veld zich ontwikkelt gespreid over de Aarde wanneer Eenheid een constante wordt?

“Er is verdeeldheid tussen de diepe realiteit van wat is en het door het denken geconstrueerde wat niet is en dus illusie en lijden” zegt Krishnamurti

Dat is de wortel van alle afgescheidenheid.
Liefdevoller worden is vrij worden van alle denkbeelden. Deze verhinderen de Stroom.
Blijf dus niet hangen aan de menselijke fysieke vorm of persoonlijkheid,aan jouw tijdelijke onderkomen die de tempel is waarin alles dient plaats te vinden. Kijk naar je worstelingen en frustraties, naar je ontevredenheid en disharmonie, naar je opgetrokken zelfbeeld en je gebrek aan liefde waardoor het Licht gedimd is dat latent aanwezig is in jouw hart.
Laat stromen, laat wegwassen en gaandeweg zal je ontdekken dat de stroom van Licht een gelaat,een aangezicht en meerdere aangezichten heeft. Want op een dag ontmoet je het Universele Gelaat achter elk masker en zal je weten Wie je bent, ervaren wat Werkelijk is, de Eenheid zien in alles; geen geredeneer, geen vragen,geen onnodige ballast meer, geen ik of jij, slechts Goddelijke Vibratie waarin harten zijn verenigd rest ….een totaal Ander en O, zo krachtig Veld.

Gods Stralingskracht zal zich steeds zoeken te vervullen in een cirkelvormige beweging, een transparante vorm die ruimer en ruimer wordt....
Hoe intenser de werking wordt van dit Gnostische veld binnen elk individu en de verbinding hersteld en bekrachtigd is, hoe meer het Licht kan indalen op aarde, waarin de ziel herboren wordt. Dan verrijst een nieuwe Zon aan de horizon van Leven en wordt de menselijke microkosmos een kleine cirkel van Licht. Dit is de Kracht die de weegschaal kan doen kantelen in deze wereld waardoor het Christuslicht/kind collectief geboren wordt in elk mensenhart.

‘Ontsluier dus jezelf’ is de opdracht en wil niet een ander ontsluieren vooraleer de eigen sluiers afgerukt zijn. Een moeilijke opdracht omdat het een totaal andere houding vergt.
Dan ontstaat Mededogen. Het is het diepe Weten dat er geen onderscheid is tussen de zonen van de Vader dan slechts de vele windsels die de blik vertroebelen en het hart verharden . Het is het Zien dat de mens zelf oorzaak is van het lijden dat hij over zich heen trekt zolang hij elke seconde van de dag blijft leven vanuit die windsels.

Vanuit dit besef is er geen ander doel meer voor de Pelgrim dan slechts zijn medebroeders de weg te wijzen naar het Vaderhuis met zijn vele woningen.

Jij bent van het begin af geroepen om terug te keren tot het Licht, zodat het opnieuw kan schijnen en stralen in je hart als gevolg van het sterven aan je onwerkelijke zelf.
Als pelgrim ben je op weg om het perfecte afgestemde instrument te worden die de kosmische Klank kan laten trillen.
Maar tevens zal je ontdekken de ware musicus te zijn wanneer je in harmonie met de grote componist Zijn Lied kan laten weerklinken.
Dit is het hoogste doel van Menswording: Een worden met de hemelse klank en musiceren zoals Hij bedoelde …je bent het Instrument, je bent de Musicus en je bent de Muziek.

Want zei de grote Meester niet: “Ik ben het licht der wereld; die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben.” Johannes 8,12

Herinner je dus opnieuw Wie je bent, opdat je op het uur der Waarheid het Licht herkennen mag en Liefde kan binnentreden….

(M)

DE MACHT VAN DE LIEFDE

“Zodra de Macht van Liefde,de liefde voor de ‘macht’ overtreft, zal de wereld Vrede kennen” Sri Chinmoy

Nu we aan de vooravond van Kerstmis staan kan de werkelijke betekenis van Kerst niet treffender uitgedrukt worden dan in die eenvoudige zin, want dit impliceert een complete ommekeer in denken en handelen,kortom in Zijn.
De wereld en de huidige mens draait op liefde voor de ‘macht’ die gezeteld is in de egocentriciteit. Het is de dirigerende kracht van dit levensveld die zich handhaaft op alle domeinen en in alle lagen van het leven.

Bezitten,verwachten, begeren,verdelen en heersen is het spel van slaaf en meester, van onderdrukking en onvrijheid, van binden en domineren.
Manipulatie en indoctrinatie zijn de wapenen van die ‘liefde om de macht’.
Hierdoor is de mens onvrij en zolang hij hieruit leeft en handelt wordt dit dualistische veld,ook zijn eigen microkosmos, in stand gehouden.

Angst om het verlies van zelfbehoud, houdt ons gebonden aan het Rad van Wedergeboorte.
Iedere verwachting, elke begeerte of dominantie wortelt in Angst.
Angst is de slang die meester is over ons handelen ,onze blik vertroebelt en ons ervan weerhoudt het hart te volgen waarin Gods Wil kenbaar gemaakt wordt.

Het Kerstmysterie of de geboorte van Christus, is een eeuwenoud Mysterie dat ver voorbij de historische geboorte van de mens Jezus reikt.
Het is de vervulling van de Belofte die God gaf aan de mens, de Vervulling van de Wet die in Jezus Gestalte kreeg en waartoe wij allen opgeroepen worden.
Daarvoor kwam Hij op Aarde ,om ons te tonen wat ook in onze mogelijkheden ligt.
Hij ging de Weg van het Licht, de Weg van Liefde, de Weg van Bevrijding uit dit aardse tranendal en werd de Weg, de Waarheid en het Leven. Hij toonde ons de Kracht van het Koninkrijk doorheen zijn Woorden en Handelingen.
Hij is de opgestane Geest, de vergeestelijkte Mens, de Manifestatie van de Zoon.

Dit beperkt zich niet alleen tot een gebeurtenis die 2000 jaar geleden plaatsvond, maar was de Voorbode van het Nieuwe dat de mensheid te wachten staat en zich aan het voltrekken is.
Het gaat om de Geboorte van Christus in het hart van elkeen die zich hiervoor toebereid heeft en wat bedoeld wordt met de Wederkomst van Christus binnen in de ziel van de mensheid.

Het is een Genadegave wanneer Kosmische Liefde het hart kan raken en doorstralen.
Want haar Macht/Kracht zorgt voor een totale Ommekeer of Verandering in die mens, waardoor dieperliggende keuzes worden aangereikt, het hart gelouterd wordt in haar Vuur en de Herinnering opnieuw gewekt wordt.
Sterven voor men sterft om volop te kunnen Leven…dit was de boodschap die Christus bracht door die Zelfopofferende Weg te gaan. Slechts het aangewakkerde Licht in het hart zet ons aan om Hem te volgen en brengt ons tot aan de Poort waarin Liefde straalt.
In die Geest Gods ontstoken zullen we elkaar opnieuw Herkennen in het Licht, Vrij van elke structuur, van elke belemmering of begrenzing...

In het verleden was een hand op het hart hét teken van die Herkenning bij de Essenen, en het stralende Licht in de ogen van de vele bonhommes et bonnefemmes, dat als Liefde werkzaam werd doorheen hun handelingen,was de enige Taal die de Katharen kenden.
Hoe vaak werd niet gehoor gegeven aan Zijn Wil doorheen de tijden?
Niets is veranderd dan slechts de 'vorm' en zich bewegend of vertoevend in het hedendaagse 'landschap' wordt men er zich van bewust dat Tijd onbestaande is.
Ook nu weer worden we opgeroepen om ‘gehoor’ te geven tot het ter Bestemming brengen van Zijn Plan door het volgen van ons hart…. daartoe werden we opnieuw geboren.

Herinner je bijgevolg je Opdracht !

Want zolang verdeeldheid heerst en Eenheid afwezig is weten we niet wat Kosmische Liefde is. Zolang we haar denken te bezitten in de vorm van een man of vrouw beseffen we de holheid nog niet van dit bestaan en zijn we ons nog niet Bewust geworden van onze eigen innerlijke ‘leegte’. Zolang we afstanden scheppen en de Verbondenheid zoek is kennen we haar niet.
Nevelen of Duisternis versluieren onze ogen zolang we nog niet doorgedrongen zijn tot de Schat in ons hart , dit is de oorzaak van de vele misleidingen en verleidingen die verder het Zicht benevelen.
Slechts wanneer Liefde opnieuw kan stromen vanuit de ziel openbaart zich de Wil tot Leven en wordt deze Wil de motor van ons handelen.
Het ontwakende Licht is de oorzaak van de verandering die zich voltrekt, want in en door dit Licht komen we tot 'onszelf'.
Liefde is onze Ware Natuur,buiten haar is alles onbestendig. Zij is de Stroom van Leven ,die ons meevoert naar onze Ware Bestemming.

De Geboortegrot staat symbool voor de geboorte van het Licht of de Christuskracht in het hart van de mens, waardoor hij ziende wordt.
Deze geboorte zal leiden tot de Wedergeboorte van de Ziel in het volle Licht waarin slechts Liefde existeert.
Ontstegen aan alle aardse banden is tijd en ruimte onbestaande en rest slechts Tegenwoordigheid, Aanwezigheid,Eenheid, het Nu...
Afstand wordt opgeheven door het binnentreden in het Mysterie van Leven dat we zelf zijn...<
Hierin ligt de Keten der Verbondenheid die Tijd overschrijdt en waarin dood niet meer is, omdat elke begrenzing doorbroken wordt. We Herinneren ons weer dat we toebehoren aan het Licht en we geboren zijn om dit Licht te dienen.

Daarom zullen we moeten afdalen tot in de grot van het eigen hart waar Geboorte wacht, opdat het Licht zal kunnen Stralen vanaf de heilige Berg der Volmaaktheid tot Heil van alle volkeren.
Een Sacrale Toon wordt uitgezonden....een Toon van Eenheid of de Vibratie van zielen verenigd in de Ene.
Hij die Was en Is zal steeds Zijn, steeds weer, steeds meer tot Hij allen in Zich opgenomen heeft.
De Berg herbergt de Schat in ons hart,daar waar we echt Ontmoeten.
Een nieuwe dageraad wenkt....

Moge dan de Goddelijke Liefde ,het Licht van Christus jouw hart raken opdat de Hartslag gevoeld kan worden van het Leven dat bruist en borrelt en weldadig vloeit, maar ook krachtig inbeukt... zodat het oeroude verlangen naar Eenheid en Harmonie vervuld wordt.
Wordt opnieuw Verliefd op de Waarheid en het Licht opdat God zich kan Manifesteren en alle schijnwerkelijkheid in het afgescheiden zijn ‘oplost’.
En moge de Vreugde en de Vrede van Kerst jullie hart vervullen.

(M)

EEN OPROEP TOT LEVEN

Mogen we met velen zijn bij wie het Goddelijk Vuur brandt en het hart niet zwicht voor de Angst die steeds misleidt en afleidt van het Doel.
Mogen we met velen zijn die Trouw blijven aan de diepste Droom, het diepste Verlangen ,het diepste Ideaal.

Mogen we met velen zijn die hun vleugels durven uitslaan, oogkleppen durven verwijderen en durven opstaan vanuit het geconditioneerde bestaan,vanuit de nauwe koker waarin de mensenziel sinds lange tijd opgesloten zit en van waaruit het zicht toch zo beperkt is.

Mogen we met velen zijn die de Roep van oneindige Goddelijke Kusten kunnen horen, waarin de Tijdloze Golfslag der Herinnering klinkt.

Dan zal de mensheid waarlijk een stap zetten op weg naar Eeuwigheid, Vrijheid en Gelukzaligheid.

Dan zullen de koorden, die de mens aan handen en voeten binden en die hem als een marionet doen voortbewegen, doorgeknipt worden.

Dan zal de uitzichtloosheid van dit bestaan ingezien worden en zal hij op zoek kunnen gaan naar de uitweg in dit labyrint van leven, waar een nieuw Licht straalt.

Zo zal hij opnieuw kunnen ontdekken hoe 'rijk' het Leven is en hoe hij hieraan voorbijging, door de eonenlange indoctrinatie en manipulatie van krachten die deze wereld beheersen.

Zijn hart zal zich vullen met Compassie en hij zal het uitzingen om iedereen deelgenoot te laten worden van dit Geluk, omdat hij ervan Bewust geworden is dat allen zijn broeders zijn ,verdwaald en berooid van het kostbaarste wat zij ooit hadden : de erfenis van de Vader, het Zoonschap.

Elkeen wordt hiertoe uitgenodigd, om zich te mogen herinneren ‘wie’ hij is en wat zijn Bestemming is.
Dan zal Liefde opnieuw kunnen ‘dansen’ tussen harten en zal het Leven Geleefd worden zoals bedoeld.

(M)

Wanneer Liefde kan dansen tussen harten,
lossen alle sluiers op die twijfels zaaien en afstand scheppen,
en is jouw hart en het mijne een open boek;
verdwijnt de nood om zich te willen verschuilen
achter muren van begoocheling
waarin we onszelf voor de gek houden...

Wanneer Liefde de Toon is die 'richting' geeft
worden we niet meer gevangen
door zelfgenoegzaamheid en egotripperij
Maar zien helder, als in een spiegel,
het ware 'aangezicht' der dingen,
in het eigen weerspiegelde Gelaat ...

Liefde opent ramen en loutert het hart
Zij claimt niet en houdt niets voor zichzelf;
zij blijft niet vasthouden aan vormen of uiterlijkheden
maar zoekt slechts de Essentie ,
de verborgen Parel in ieders hart,
die wacht om ontgint te worden.....

Liefde zoekt Zichzelf in de ander,
niet omwille van zichzelf,
doch slechts om te Bevrijden
uit de knellende boeien van deze menselijke natuur;
Want die banden, angsten,verlangens en begeerten
weerhouden ons ervan werkelijk Lief te hebben.

Zij beteugelt de wilde paarden: onze emoties en gedachten
die zich meester maken van het hart,
opdat zij niet meer aan de haal kunnen gaan.
Dan kan de Overwinning plaatsvinden ,
door het loslaten van de controle over onszelf,
en door Overgave aan de Ene in ons hart.....

Hierdoor groeit het vermogen tot onderscheid
van wat Liefde is en niet is,
waarin ze geworteld is en waarnaar ze zich richt.
Hierdoor leren we onszelf kennen en de Ander
'wassende' als het Ware Wezen.
En kunnen we zien dat alles ons toe-valt wat moet,
doorheen het geschenk van de Ervaring,
om slechts dit Ene Doel te dienen...

We worden opgeroepen om Ziende te worden
in deze wereld van Duisternis
waarin we gevangen zitten door de slang der blindheid;
want in dit oord van Lijden heerst vreugde en verdriet,
vruchteloos elkaar in stand houdend,
en slechts Liefde kan tot Vrijheid voeren.

We worden opgeroepen om te Luisteren
naar de Stille Stem,
vaak overstemd door de stemmen der wereld in het eigen zelf.
Dan opent zich het Pad en wordt de Weg Verlicht
en hierdoor iedere stap Helder....

We worden opgeroepen tot complete Alertheid
een toestand waarin het begrip Tijd oplost
om opnieuw deel te kunnen nemen aan het Ware Leven....

(M)

OVER EENVOUD

“Het enige wat mij, al lerend,steeds duidelijker wordt,is o Govinda:dat men niets leren kan!
Ik geloof dat, hetgeen wij ‘leren’ noemen, feitelijk iets is dat niet bestaat. Wel is er mijn vriend, een weten, dat overal is, dat Atman is, dat in mij, in jou en in ieder ander wezen aanwezig is. En daarom begin ik hoe langer hoe meer naar de mening over te hellen dat dit weten geen grotere vijand heeft dan het willen weten, dan het leren”

“Kijk, lieve Govinda, dit is bijvoorbeeld zo'n gedachte die ik gevonden heb: wijsheid is nooit over te dragen. De wijsheid die een wijze voor een ander toegankelijk probeert te maken,klinkt altijd als iets dwaas.'
'Houd je me voor de gek?' vroeg Govinda.
'Ik houd je niet voor de gek. Ik vertel je alleen maar wat ik gevonden heb. Iets wat je weet kun je iemand anders meedelen, wijsheid echter niet. Vinden kan men haar, men kan haar beleven, tot steun kan zij zijn, men kan wonderen doen met haar, maar haar meedelen en leren kan men niet.
Dit was het, wat ik als jongeling soms al vermoed heb, wat me bij leermeesters weg heeft doen gaan.”
Uit Siddhartha

Vele jaren geleden las ik het kleine boekje ‘Siddhartha’ van Herman Hesse, dat ik toen als geschenk ontving.
De Wijsheid die ik erin ontdekte raakte me heel diep en ofschoon het na verloop van tijd terug in de boekenkast belandde was ik het echter nooit vergeten.
Recentelijk kwam het opnieuw onder mijn aandacht, doch nu levendiger dan ooit…
Het verhaalt over de ervaringen van de zielsmens tijdens zijn doortocht in deze wereld, in zijn zoektocht naar ‘oorspronkelijkheid’. Een zoektocht die eigenlijk de Terugweg impliceert naar de Vader of het Koninkrijk.
Door te ontwaken in het eeuwige NU openbaart alles zich in ‘eenvoud’ in hem. Als het Ware Zelf heeft hij de mensheid en de schepping lief daar hij slechts Eenheid ziet.

Het is dus een universeel verhaal met een universele boodschap zoals er nog vele zijn,denken we hierbij aan ‘de kleine Prins’ van Antoine de Saint-Exupéry of ‘de Alchemist’ van Paulo Coelho of ook ‘het Woud der Inwijding’ van Marcel Messing.

Het bevestigde mij tevens in het ‘bewustzijn’ dat alles goed is zoals het is, wat het ook mag zijn of betekenen voor diegene die ‘ervaart’, omdat de ervaring slechts één doel dient, namelijk om te ontwaken in de Goddelijke Natuur…
Ook al gaat dit gepaard met pijn,dan is dit slechts een signaal, een middel tot Bewustwording. Want pijn refereert naar wat belemmert om in Liefde te ‘zijn’.
In het Licht van Oorspronkelijkheid wordt gezien wat nog ‘afgelegd’ dient te worden omdat het in strijd is met het Ware Zelf.
Schijnbaar verstoken van Liefde wordt slechts een illusie ‘geleefd’,de illusie van het onware zelf dat ‘herkent’ dient te worden.
Zowel de ervaring van ‘pijn of vreugde’ heffen elkaar op in het Zijn.

Het toont ons dus ook dat wijzelf de ‘verandering’ zijn die we in de wereld willen zien,dat deze ‘verandering’ zich in ons voltrekt tot Heling van onszelf en onze medemens. Hierdoor ook onze ‘blik’ anders wordt, Helderheid toeneemt en in onze handelingen weerspiegeld wordt.

“De zondaar die ik ben en die jij bent is zondaar, maar hij zal eens weer Brahman zijn, hij zal eens het Nirwana bereiken, zal Boeddha zijn....let nu op: dit 'ééns' is illusoir, is in overdrachtelijke zin gebruikt! De zondaar is niet op weg om Boeddha te worden, hij is niet aan een bepaalde ontwikkeling onderhevig, ofschoon ons denken niet in staat is ,om dit op een andere manier voor te stellen. Nee,in die zondaar is nu, en op ditzelfde ogenblik, de potentiële Boeddha al aanwezig, zijn toekomst is al werkelijkheid, in hem, in jezelf, in ieder in wording, dien je de potentiële,de verborgen Boeddha al eer te bewijzen. De wereld, de vriend Govinda, is niet onvolmaakt of betrokken in een geleidelijke ontwikkeling naar volmaaktheid:nee, zij is op ieder moment volmaakt, elke zonde heeft de genade al in zich, in elk klein kind is de grijsaard al aanwezig, in elke zuigeling de dood,in elk sterven het eeuwige leven. Voor de mens is het onmogelijk om bij anderen te zien hoe ver zij al op die weg gevorderd zijn, in rover en dobbelspeler wacht de Boeddha, in de Brahmaan de rover. Door geconcentreerd te mediteren wordt het mogelijk om de tijd op te heffen, al wat geweest is, is, en in wording, is als gelijktijdig te ervaren en dan blijkt alles goed, alles volmaakt,alles Brahman te zijn.

Daarom zie ik alles wat bestaat als goed,hoef ik geen onderscheid te maken tussen leven en dood,zonde of heiligheid, verstand of dwaasheid,alles moet zijn zoals het is, ik hoef er alleen maar mee in te stemmen,ik hoef het alleen maar te aanvaarden met liefde en begrip,dan is het goed voor mij, dan kan het mij geen schade berokkenen.
Ik heb met hart en ziel ondervonden dat ik de zonde erg nodig had. Ik had de wellust nodig, het verlangen naar aardse goederen, naar al wat vergankelijk is. En ik moest eerst de meest beschamende wanhoop ondergaan om mijn dwaas verweer af te leren, om van de wereld te leren houden, om haar niet meer te willen vergelijken met een of andere wenswereld, met een wereld die slechts in mijn verbeelding bestond,met een soort geconstrueerde volmaaktheid, maar haar te laten voor wat zij was en zo van haar te houden, zo haar toe te behoren.”
uit Siddhartha

Siddhartha is het verhaal van een brahmanenzoon die zijn leven wijdt aan het zoeken naar het Ware Zelf. Zo gaf hij zijn priesterlijk bestaan op waarvoor hij bestemd was en vertrok op pelgrimsreis,vergezeld van zijn vriend Govinda, op zoek naar zijn Ware Bestemming. Als bedelmonnik leerde hij het leven van de Samana's kennen door deel uit te maken van hun levenswijze, een leven van ascese met vasten en meditatie. Doch hij vond hierin niet wat hij zocht en ontmoette vervolgens de grote Meester Boeddha. Ofschoon Gotama (Boeddha) het ‘volmaaktste’ was dat hij ooit gezien had stootte hij op de beperktheid van een 'leer' en begreep dat ook de Meester hem de ‘waarheid’ niet kon geven. Hij verliet Boeddha en zijn vriend Govinda die een volgeling geworden was en leerde de courtisane Kamala kennen waardoor hij het wereldse leven van menselijke liefde en weelderige rijkdom ten volle ervoer en hierdoor zichzelf dreigde te verliezen. Als bedelmonnik arriveerde hij tenslotte opnieuw bij de eenvoudige veerman die hij in den beginne had ontmoet , bleef bij hem en leerde van de rivier. Op die manier ontdekte hij de Wijsheid van de Stroom,symbool van Leven en Harmonie en keerde terug naar de eenvoud en onbevangenheid van het kind. ..
Toen het Aum of het Goddelijke Woord in hem weerklonk en het Leven zich in zijn volheid aan hem ‘openbaarde’ Ontwaakte hij tot Zichzelf … hij vond en werd gevonden.
Hij werd zelf Veerman, een Levende Brug tussen twee werelden,tussen de stoffelijke wereld en het Geestelijke Rijk.
En opdat God in hem kon Zijn waren alle eerdere stappen nodig gebleken....

“Hij kwam bij de rivier en vroeg de oude man om hem over te zetten, en toen zij aan de overkant weer uit de boot stapten, zei hij tot hem: 'U hebt ons monniken en pelgrims heel wat goede diensten bewezen, velen van ons hebt u al overgezet. Bent u ook, o veerman niet op zoek naar de juiste weg?'
En daarop zei Siddhartha,terwijl zijn ogen lachten: 'Noemt u zich een zoeker,o eerwaarde, terwijl u toch niet zo jong meer bent, en het kleed van de monniken van Gotama draagt?'
'Ik mag dan oud zijn' zei Govinda, 'maar toch ben ik altijd een zoeker gebleven. Ik zal wel nooit met zoeken ophouden, het schijnt mijn bestemming te zijn. Maar ook u, zo komt het mij voor, bent een zoeker geweest. Wilt u niet een woord tot mij spreken, vereerde?'

Siddhartha zei:' Wat zou ik u, eerwaarde,wel kunnen zeggen? Misschien dat u al te veel zoekt? Dat u door al dat gezoek niet aan vinden toekomt?'
'Hoe bedoelt u dat?' vroeg Govinda.
'Wanneer iemand zoekt' zei Siddhartha, 'dan kan het licht gebeuren dat hij alleen oog heeft voor hetgeen hij zoekt, dat hij zichzelf niet toestaat om iets te vinden, verblind is omdat hij alleen maar aan datgene denkt waarnaar hij op zoek is, omdat hij een omschreven doel heeft en van dat doel bezeten is.
Zoeken betekent :een doel hebben. U,eerwaarde, bent misschien inderdaad een zoeker, want terwijl u uw doel nastreeft, ziet u veel over het hoofd, van wat zich dicht onder uw ogen ophoudt.' ”
Uit Siddhartha

Zoveel verhalen vertellen ons over de zoektocht van de mens naar Waarheid en Liefde, een zoektocht waarin hij gaandeweg zijn innerlijke Kracht ontdekt maar ook de eigen belemmeringen of obstakels gaat ervaren en herkennen.
Naarmate het pad vordert in hem en hij afleert wat hem geleerd werd, naarmate hij ook meer inzicht krijgt in zichzelf. Want in elk moment, in elke handeling, door elke ervaring wordt hij meer en meer Zichzelf .Elke fase moet doorleefd worden vooraleer sluiers kunnen afvallen die zijn ‘zicht’ vertroebelen en hem beletten te ‘leven’,
Pas wanneer hij moe en uitgeput, onvoldaan en onvervuld tot Overgave komt, kan het Wonder geschieden.
Als door een bliksemschicht getroffen ziet en ervaart hij de Eeuwige Aanwezige in hem…hij zocht maar werd gevonden en in dat heilige ogenblik van het NU wordt hij Waarheid en komt tot Leven.
Met nieuwe ogen kijkt hij nu naar de wereld en Ziet dat er geen afstand meer is tussen God en hemzelf dan slechts de ruimte die hijzelf creëerde. Het pad is verdwenen, hij is het Centrum van Handeling geworden.

“Tijd is geen wezenlijk iets, Govinda, ik heb dat meer dan eens ondervonden. En als tijd iets is dat niet werkelijk bestaat, dan is ook dat verschil in tijd, dat tussen de wereld en de eeuwigheid, tussen lijden en zaligheid,tussen goed en kwaad schijnt te bestaan, niet meer dan een illusie.”
Uit Siddhartha

Want naarmate het Pad zich opende en ontrolde in hem, werd zijn blik anders,zijn horizon weidser.
Naarmate het Doel naderde werd het Plan herkend als de ‘bestemming’ in zijn hart waardoor het Pad zich oploste ….

Hierin herkennen we dus ook de noodzaak van de ‘worstelingen’ die elkeen moet ondergaan om tot het bevrijdende Leven te komen.
En worden we er ons van bewust dat elke ingreep in dit natuurlijke proces schadelijk kan zijn,ook voor diegene die inbreuk pleegt.
Ieder mens heeft aan zijn eigen Weg genoeg en in elkeen kan het Wonder plaatsvinden mits hij zich overgeeft aan de Stroom.
Deze ‘overgave’ is nodig om tot Inzicht te komen doorheen de Ervaring.
Hierdoor verdwijnt de bestaande grond onder de voeten, waarop alle schijnzekerheden gebouwd waren en heeft dit een diepe Eenzaamheid tot gevolg.
Een Eenzaamheid waarin hij tot Ontwaken en Verlichting komt.
Op dat moment is hij in de wereld maar niet meer van de wereld, en ziet hij hoe elkeen zijn rol speelt hierin, hoe Liefde alomvattend ‘aanwezig’ is en hoe hijzelf oorzaak was van zijn blindheid door de eigen opgetrokken muren om hem heen.
Deze muren waren de contouren van zijn gevangenis waarin hij zich ophield, want wat telt is de Stroom van Leven die achter elke 'vorm' straalt, waarin het hart vibreert.
Hij ziet de beperktheid in van deze vormgevende wereld door de Oneindigheid die hij ervaart en waarin hij opgenomen is en die alles draagt en omvat.
Als Gods Veerman is hij een centrum geworden van ‘dienstbaarheid’ aan God en de mens door in Eenvoud te Zijn.

“En terwijl Govinda dit alles overdacht en innerlijk in tweestrijd verkeerde, boog hij nogmaals, door liefde overmand naar Siddhartha. Diep boog hij voor hem, die daar rustig zat.
'Siddhartha' zei hij, 'we zijn oud geworden. Ik geloof niet dat we elkaar in deze gedaante nog terug zullen zien. Ik zie, geliefde, dat je vrede gevonden hebt. Ik voor mezelf moet toegeven dat ik die niet gevonden heb. Zeg tot mij, vereerde nog één woord, geef je me iets mee waaraan ik wat heb, dat ik begrijpen kan!Geef me iets mee op mijn weg. Het is vaak een moeilijke weg, vaak een duistere weg, Siddhartha.'

Siddhartha bleef zwijgen en keek hem aan met die verstilde glimlach die altijd dezelfde was. Govinda hield zijn blik strak op hem gericht, met angst, met verlangen keek hij.
Lijden en eeuwig zoeken stond in die blik geschreven en een eeuwig niet vinden.
Siddhartha zag het met een glimlach.
'Kom, buig je naar mij toe!' zei hij zacht in Govinda's oor.
'Buig je naar mij toe!Zo, nog dichterbij!Zo dicht mogelijk! Kus mijn voorhoofd,Govinda!

En terwijl Govinda nog steeds verwonderd was,maar toch door grote liefde gedreven en vanuit een vaag vermoeden gehoor gaf aan die woorden, zich naar hem toe boog en zijn voorhoofd met de lippen aanraakte, gebeurde er iets ongewoons met hem. Terwijl hij nog steeds over Siddhartha's wonderlijke woorden nadacht, terwijl hij nog steeds en met tegenzin bezig was om zich een wereldbeeld zonder tijd voor te stellen, Nirwana en Sansara samen te laten vallen,waarbij twee gevoelens in zijn binnenste strijd leverden,enerzijds zelfs een zekere verachting voor de woorden van zijn vriend en anderzijds de onmetelijke liefde en achting die hij Siddhartha toedroeg, overkwam hem het volgende:

Het gezicht van zijn vriend was er niet meer, andere gezichten waren daarvoor in de plaats gekomen, vele, een lange reeks, een eindeloze stroom van gezichten, die kwamen en gingen en allemaal tegelijk aanwezig schenen, die allen voortdurend veranderden en zich vernieuwden en stuk voor stuk Siddhartha waren.
Hij zag een vis, een karper met de bek geopend in smartelijk lijden, een stervende vis met ogen die braken; hij zag een het gezicht van een pasgeboren kind, rood en vol rimpels, krampachtig schreeuwend; hij zag het gezicht van een moordenaar, zag hem een mes in het lichaam van een mens steken; hij zag op hetzelfde moment deze misdadiger geboeid op de knieën, hoe door de beul hem in één zwaardslag het hoofd van de romp werd gehouwen; hij zag naakte mannen-en vrouwenfiguren gevangen in houdingen en omhelzingen van geëxalteerde liefdeslust; hij zag dode lichamen uitgestrekt neerliggen, stil,koud,leeg; hij zag de koppen van dieren, van everzwijnen,van krokodillen,van olifanten, van stieren, van vogels; hij zag goden, zag Krishna, zag Agni, hij zag al deze gestalten en gezichten op duizenden wijzen met elkaar verbonden, zij hielpen elkaar,beminden elkaar, haatten elkaar,vernietigden elkaar,werden opnieuw geboren en in elk van hen was een doodsverlangen aanwezig,was een hartstochtelijk,smartelijk belijden van de vergankelijkheid;
en toch stierf niemand, iedereen veranderde alleen maar, werd steeds opnieuw geboren, kreeg steeds een nieuw gezicht,terwijl toch inmiddels de tijd niet was verder gegaan; en al deze gestalten en gezichten waren in rust, stroomden, werden verwekt, dreven heen en vloeiden in elkaar over, en over alles scheen iets wazigs, iets onwezenlijks te liggen dat er toch was, een dun vlies van glas of ijs, een doorschijnende huis, een huls of deksel of masker van water...
En dit masker glimlachte en dit masker was het gezicht van Siddhartha dat glimlachte, het gezicht dat hij, Govinda, juist op ditzelfde tijdstip met zijn lippen beroerde.

En zo zag Govinda dit glimlachende masker, deze glimlach van de eenheid over al die gestalten die daar voortstroomden, deze glimlach van de gelijktijdigheid over de duizenden geboorten en doden; dit glimlachen van Siddhartha was precies hetzelfde, was precies gelijk aan de verstilde, gevoelige, ondoorgrondelijke, misschien goedige,misschien spottende,duizendvoudige glimlach van Gotama, de boeddha, zoals hij die zelf honderden malen met eerbied gezien had.
Zo, dat wist Govinda, glimlachten slechts de volmaakten.

Zich van geen tijd meer bewust of dit schouwspel een seconde of honderd jaar geduurd had, niet meer wetend of er een Siddhartha of een Gotama, een ik of een jij bestond, in het diepst van zijn innerlijk als door een goddelijke pijl verwond, een verwonding die weldadig aandoet, in zijn binnenste betoverd en uitgeput, bleef Govinda nog even staan over Siddhartha's verstilde gezicht gebogen dat hij zojuist gekust had, dat voor kort het schouwtoneel van alle gestalten, alle worden, alle zijn geweest was.
Dat gezicht was niet veranderd nadat onder zijn oppervlak de diepte van de duizendvoudigheid zich weer gesloten had, hij glimlachte stil voor zich heen, zachtmoedig glimlachte hij,nauwelijks merkbaar, misschien heel goedig, misschien heel spottend, precies zoals hij, de Verhevene geglimlacht had.

Diep boog Govinda, tranen liepen over zijn oude gezicht zonder dat hij het merkte, als een vuur brandde het gevoel van innigste liefde, van meest toegewijde verering in zijn hart.
Diep boog hij, tot op de aarde, voor hem die roerloos zat, wiens glimlach hem aan alles herinnerde wat hij ooit in zijn leven had liefgehad, wat hem ooit in zijn leven waardevol en heilig was geweest.

uit Siddhartha
Herman Hesse

(M)

WEES ZELF DE VERANDERING DIE JE WIL ZIEN ….

Ja, de Tijd lijkt aangebroken dat aan allen gevraagd wordt om 'kleur' te bekennen.
Om op te staan uit de slavernij waarin elkeen geworpen is door de Angst van zich af te schudden.
De Tijd is aangebroken dat volkeren ten strijde trekken tegen het Systeem dat hen reeds zo lang knecht en het juk van zich afwerpen waaronder zij gebukt gaan; er een opwaartse beweging zichtbaar wordt die zich van binnenuit ontwikkelt.
Het is een Tijd waarin een groot deel van de mensheid zijn Kracht terug vindt en weerstand biedt aan de Macht die doelbewust verdeeldheid zaait en Angst predikt, die haar alsmaar subtieler onderdrukt en in een ‘aangemeten’ keurslijf dwingt.

Een Tijd vooral waarin velen het Christuslicht opnieuw ontdekken in het hart dat tot Ontwaken leidt en doet inzien hoe zij sinds de Val uit Eenheid beheerst en verleid worden door twee machten die in deze wereld regeren en werkzaam zijn, met name de Ahrimanische en Luciferische kracht.
Want beiden zijn er de oorzaak van dat de mensenziel steeds dieper in de modder gedreven werd van materialisme en egoïsme en zichzelf op de Troon van God plaatste uit hoogmoed.
Meer en meer wordt de mens er zich van bewust hoe ver hij afgedwaald is van zijn Ware Natuur, door zijn gehechtheid aan het afgescheiden illusionaire ‘zelf’ en hoe hij hierdoor een werkelijkheid geschapen heeft waarin hij Zichzelf verloor.

Velen beginnen te ervaren dat zij geroepen zijn tot een hogere vorm van Leven, omdat zij het ‘Al-Goede’ in zich dragen en zich dit gaan herinneren.
Want wat in vergetelheid verloren raakte wordt opnieuw herkend...nml dat boven en achter dit ogenschijnlijke schouwtoneel Kosmische Liefde heerst, de Christusnatuur, waarin alle 'tijd' roerselen verdwijnen.

Het Ware Licht straalt nu helderder dan ooit via de vele zielen die zich voor deze grote Transmissie lenen en belicht de duisternis die getuigt van het onvolkomenleven.
De strijd woedt hierdoor verder en de Tegenkracht rukt op zodat met aandrang gevraagd wordt om aanwezig te blijven, waakzaam te zijn en zich niet te laten afleiden.

Vooral tijdens deze turbulente periode in de geschiedenis van de mensheid wordt elkeen opgeroepen om zich te verenigen , om gericht te blijven op het hart, zodat de Kracht gebundeld kan worden tot één Zwaard van Licht, dat de weg zal banen en het pad zal laten oplichten voor zij die het Morgenrood zien gloren aan de horizon.

Het is een tijd van keuzes, keuzes omwille van het Goede, het Ware,het Hart….
de Christusradiatie.

Want Nu breekt het moment aan dat de werkelijke Geboorte kan plaatsvinden in velen en de mensheid Ontwaakt uit een lange winterslaap waardoor verdeeldheid zich oplost.
Naarmate de eigen 'structuren en muren' afgebroken worden, naarmate de Transparantie toeneemt
Ware Transparantie kan maar vanuit Eenheid ontstaan, daar waar afstand opgeheven is omdat harten elkaar bereiken en ontmoeting kan plaatsvinden.
Zij is de vrucht van Vertrouwen en van Liefde…niet van Angst om wat dan ook.

Eenheid in Christus is dus niets anders dan de herkenning van het Ware Zelf.
Door het wassende Licht wordt het Weten( Kennis) getransformeerd tot Zijn(Liefde en Wijsheid) en wordt buiten als binnen; zo vindt men Zichzelf terug en kan de Bron weer stromen waardoor de Nieuwe Mens zich oprichten kan tot Heil van allen.
Het is Sophia of de Goddelijke Wijsheid die zich manifesteert als het Gelaat van God zelf.

Het nieuwe Paradigma zal het herstel tonen van de Ziel met haar Bron, en daaruit vloeiend het herstel van de menselijke relaties. Niet meer ‘bezit’ of ‘controle’ zal het kenmerk zijn, maar Liefde, Ware Liefde vanuit het hart zonder ondertoon en dus onvoorwaardelijk.
De Ziel zal gehoord worden waardoor zij Leiding neemt en de handelingen door haar gericht zullen zijn.
Het Ware Leven wordt geboren in het hart, dit staat nu te gebeuren en dat zal alle vorm van Egocentriciteit opheffen.

Het gaat er dus om dat het Goddelijk Bewustzijn zich Hier en Nu kan manifesteren en de Geest opnieuw kan opstaan in de mens.
Het gaat erom zich ervan bewust te worden Koningszonen te zijn en over de nodige kwaliteiten te beschikken om als Zoon waardig bevonden te worden.
Om zich niet langer meer te identificeren met de sluiers, beperkingen en de eigen lagere voertuigen(lichamen) door hun werking te doorzien.
Want Geest is onveranderlijk en altijd in Rust,slechts de menselijke vorm beweegt zich rusteloos in dit levensveld der verandering....
Dan wordt het Licht de grote Bewerker van de vorm,wordt de mens gebeiteld en gebouwd naar Zijn Beeld en de ziel Vergeestelijkt.
Aldus vindt de Transformatie plaats in het Lichtkleed dat geweven wordt.

Zo wordt de Geest herboren in de mens opdat de Mens wedergeboren wordt door de Geest.

Laten we dan Stil worden om te kunnen Horen.
Laten we de blik afwenden van datgene wat afleidt en gebonden houdt, om te kunnen Zien.
Laat slechts Liefde toe om te kunnen Zijn, opdat de onvolkomenheid gevuld wordt met haar Licht die het hart omtovert in een Gouden Gloed…
Want als een Lichtgewaad van Liefde is ons Ware Gelaat.

Velen zijn hiertoe geroepen…
Aan ons de Keuze….

(M)

Open dan je ogen, o mensenkind,
ontsluit dan je oren,
want blind ga je door het leven
en horende ben je doof.
Zie, de cirkel van eenheid
doorstraalt het Al.
Leg weg de kennis van geschriften,
laat spreken de wijsheid van het hart
die geduldig op je wacht.

Zie o mensenkind,
hoe liefde alles verbindt,
alles omhelst in eeuwige extase.
Zie hoe het licht met alles speelt,
hoe het speels valt door het lover,
hoe het tintelt in een korenbloem,
hoe het lacht in heldere ogen.
Hoor hoe bladeren gedachten verwoorden
in een zachte voorjaarsbries,
hoe een roos in zeven bladeren bloeit
als was het je eigen hartebloem,
hoe een late nachtegaal zingt,
als was het je eigen gejubel.

Kijk O mensenkind,
hoe vogels huwen met de lucht,
hoe hun veren geest uitdragen.
Kijk O mensenkind,
naar de vis in het water,
hoe zijn vin het leven stil beroert,
hoe het water van het meer
in een late nevel
een goddelijke geheim verhult.

Zag je ooit een rups
zich ontpoppen tot een vlinder,
hoe schitterende vleugels
geboren werden uit geduldig wachten?
Zag je waarlijk dit geheim?
Zeg niet dat jij geen vlinder kunt zijn,
o ongelovig mensenkind..
Jij kunt een vlinder zijn, een koningsvlinder,
een kristallijnen hemelziel
wier vleugelen van licht je overal dragen.
Weet o mensenkind,
dat vleugels tot je ware gewaad behoren,
dat je overal komen kunt
als je draagt de koningsmantel,
het gouden bruiloftskleed.

Weef daarom dit geheimvol kleed
om de bruiloft van de geest te kunne vieren
in je eigen bruiloftszaal.
Ontsteek de zevenvoudige kandelaar van licht
en schouw met het innerlijke oog
hoe God in alles, alles ademt.

Hoor nu met gesloten oor,
hoe de harp lieflijk tonen spreidt,
hoe de zilveren fluit
haar klanken naar de hemel zendt.
Stem af de snaren van je ziel
en God zal je bespelen.

Wil de je hemelen betreden gaan?
Open dan de gouden poort van Licht.
Wil je het koninkrijk ontmoeten gaan?
Daal dan af in het grondeloze hart.
De poort ben jezelf
en het grondeloze is zonder grond.

En als dan de bruiloftsmantel is geweven
en gouden stralen van je lichten gaan,
draag dan de juwelen koningskroon
die wijsheid van je stralen doet.
Draag dan de scepter van eeuwigheid
die macht geeft over alle tijd.

Uit:Komt allen in de Opperzaal
Kathaarse Gezangen
©Marcel Messing

GA BINNEN DOOR DE ENGE POORT

Voorwaar, voorwaar zeg Ik u lieden: Die niet ingaat door de deur in den stal der schapen, maar van elders inklimt, die is een dief en moordenaar.
Maar die door de deur ingaat, is een herder der schapen.
Dezen doet de deurwachter open, en de schapen horen zijn stem; en hij roept zijn schapen bij name, en leidt ze uit.
En wanneer hij zijn schapen uitgedreven heeft, zo gaat hij voor hen heen; en de schapen volgen hem, overmits zij zijn stem kennen.
Maar een vreemde zullen zij geenszins volgen, maar zullen van hem vlieden; overmits zij de stem des vreemden niet kennen.
Deze gelijkenis zei Jezus tot hen; maar zij verstonden niet, wat het was, dat Hij tot hen sprak.
Jezus dan zei wederom tot hen: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Ik ben de Deur der schapen.
Allen, zovelen als er voor Mij zijn gekomen, zijn dieven en moordenaars; maar de schapen hebben hen niet gehoord.
Ik ben de Deur; indien iemand door Mij ingaat, die zal behouden worden; en hij zal ingaan en uitgaan, en weide vinden.
Johannes 10,1-9

In de bijbel vinden we deze uitspraak van Jezus vaak terug, weliswaar in andere bewoordingen, maar toch hetzelfde bedoelende.
Het was niet uit zelfverheerlijking dat Jezus dit zei, maar vanuit de Realisatie van de Christusnatuur in hem.
De Deur binnengaan kan maar geschieden door Hem te volgen, wat Hij zo vaak herhaalde en waar Hij de menigte voor opriep. Door Zijn Verwerkelijking was Hij het Levende Voorbeeld en spiegelde Hij hierdoor het Ware Zelf dat in elk van ons sluimert.
De christelijke kerken hebben dit niet begrepen en veruiterlijkten zijn woorden door de mens Jezus als enige Zoon van God te zien. Zij begrepen niet dat hij sprak vanuit een totaal andere Natuur en Bewustzijn en evenmin dat dit voor iedereen in het bereik lag.
Hij Getuigde van die Werkelijkheid door zijn Woorden en Handelingen en via het Pad dat Hij ging.

De Deur of de Poort waar Jezus over sprak is het kleinood of de Parel die in het hart verborgen ligt, als enige Middel dat toegang verschaffen kan tot een Andere Werkelijkheid. Door Boeddha ook de Middenweg genoemd.
Niemand kan het Koninkrijk Gods binnengaan als hij niet door de Poort komt, alhoewel velen het zullen proberen via een andere weg. Hierdoor kunnen we ook begrijpen dat er twee verschillende werelden zijn: een wereld die zich uitstrekt voor de Poort en waarbinnen de huidige mens leeft en zich beweegt en het Goddelijke Rijk dat slechts betreden kan worden via de geopende Deur van het hart. Dit betekent dus de aanwezigheid van een totaal Ander Levensveld ,een totaal Ander Bewustzijn en bijgevolg dus een totaal Andere Natuur.

De hemel kan niet bestormd worden met geweld. Hiermee wordt de mens bedoeld die gebukt gaat onder de vele lasten die hij zichzelf aangemeten heeft, veroorzaakt door de val uit de Oorspronkelijk Eenheid of de Volheid en door zijn verdere afdaling in het stoffelijke.
Hij bezit weliswaar nog de Zaadkorrel of de Goddelijke Vonk in zijn hart als een vage Herinnering aan de Belofte van God aan de mens. Dit betekent dat hij in weinig nog beantwoordt aan het Beeld van de Oorspronkelijke Schepping.
Om een Ware Zoon Gods te Zijn is bijgevolg een volledig Nieuwe Geboorte nodig. De blauwdruk ervan ligt in de Zaadkorrel besloten en zal daarom tot ontkiemen moeten kunnen komen. Hierin wordt de Gnosis ‘actief’, Zij wakkert dit proces aan, waardoor het oorspronkelijke Ware Zelf tot ontluiken komt. Want zonder deze Goddelijke Aanraking, die ervaren wordt als een Straal van Liefde die het hart beroert, gebeurt er weinig.

Ik denk dat dit Principe noodzakelijk is om te begrijpen dat het Ware Geluk of Ware Vrijheid niet in deze natuur gevonden kan worden. Wanneer de mens zich anders begint te Richten verandert zijn blik mbt tot zichzelf en tot God.
In plaats van te reiken naar de Hemel of het Koninkrijk buiten hem,zal hij moeten Inkeren in zijn tempel,om tenslotte af te dalen in zichzelf, naar zijn hart om daar God te kunnen vinden. Want slechts daar bevindt zich de Poort, de Parel, de Godsvonk of Zaadkorrel Christi.
Wij gaan vaak voorbij aan de twee totaal verschillende werelden waarvan dit fysiek universum slechts een hologram is, een geïmiteerd universum binnen de Gehele Schepping of Dag van Openbaring,ook Dag van Brahma genoemd.

En er zeide een tot Hem: Heere, zijn er ook weinigen, die zalig worden? En Hij zeide tot hen: Strijdt om in te gaan door de enge poort; want velen, zeg Ik u, zullen zoeken in te gaan, en zullen niet kunnen
Lucas 13,23-24

(M)

DE WARE PELGRIM

Wanneer een mens zich daadwerkelijk op Pad begeeft, laat hij het gekende leven achter zich en gaat op zoek naar Datgene wat hem bezielt.

Hij wordt aangetrokken door het Ondefinieerbare dat hij voelt kloppen in zijn hart en die hem ‘roept’. Hij kan niet anders meer dan gevolg geven aan deze Impuls en gaat het onbekende tegemoet.

Het is de Gnosis of het Stralingsveld van Christus die hem aantrekt en die oorzaak is dat hij niet meer kan functioneren in deze wereld waardoor hij er zich ook van afwendt en gaat ‘wandelen’.

Gnosis ‘infecteert’ als het ware het hart en opent het Pad waardoor een ander soort Bewustzijn kan binnenstromen en de Herinnering terugkeert.

In deze huidige tijd zijn duizenden pelgrims daadwerkelijk op weg, zij hebben besloten huis en haard achter te laten en gaan de confrontatie aan met zichzelf én met God.
Hun enige focus is het ‘doel’.

Het bewandelen van deze uiterlijke weg is een metafoor voor het innerlijke Pad naar God. Gaandeweg laat de Weg zich kennen en wordt ervaren wat hij in werkelijkheid betekent.

Een Ware Pelgrim wordt geraakt door het Onzichtbare achter het zichtbare en ziet hoe die Andere Wereld alles doordringt. Hij aanschouwt de Schoonheid maar wordt tevens geconfronteerd met alle facetten van zichzelf. Het is alsof een dunne sluier opgeheven wordt waardoor geproefd kan worden van Iets dat steeds Aanwezig was maar eerder niet gezien kon worden omdat hijzelf hiervoor de belemmering was.

Dit gebeurt wanneer hij alles loslaten kan wat hem bindt en zich kan overgeven aan de Weg. Deze Overgave is noodzakelijk om te kunnen doordringen tot de Magie ervan….

Meer en meer krijgt hij voeling met de Ware Natuur die straalt achter alle verschijnselen en vindt hij aansluiting op de Levensstroom waardoor alles zich, als in een vloeiende beweging aandient en hij aangereikt krijgt wat nodig is.

Een Ware Pelgrim is hij die een Vreemdeling wordt in dit verre en vreemde land wat dit aardse levensveld is. Hij kan niet meer aarden in deze wereld van angst en controle en door de innerlijke verandering die hij ondergaat roept dit bijgevolg de nodige reacties op.
Doch zolang de mens nog goed gedijt in het eigen huis en dit nog niet afgebroken wil zien worden is er nog geen sprake van Pelgrimschap.
Ieder mens draagt hiervoor zelf de verantwoordelijkheid en heeft daartoe ook de keuze.

Pelgrims op Tocht herkennen elkaar omdat zij op weg zijn naar hetzelfde Doel. Zij zijn ‘getekend’ door de Ervaring die het Pad met zich meebrengt. Het is een feest om elkaar te mogen ontmoeten en die reisgenoten spelen een niet onbelangrijke rol op elk stuk van de Weg….

De uiterlijke wereld is het strijdtoneel, de innerlijke wereld is in volledige Rust… daarheen is de Pelgrim op Weg. Want zolang hij zich met de uiterlijke vorm of persoonlijkheid blijft identificeren,zijn sluiers niet durft afwerpen, zal hij het Licht niet kunnen herkennen,noch ontvangen en blijft hij een gevangene achter de zelf opgetrokken muren. Hij bindt zelfs de strijd aan wanneer het Licht deze muren wil slopen….

Alleen dan wanneer hij Waarnemer wordt van zichzelf blijft hij Onbewogen en Stil, doorheen alles wat op hem wacht, hij ziet maw de dingen zoals ze zijn, niet zoals ze lijken te zijn en gaat er tenslotte aan voorbij.

Naarmate het Pad zich ontrolt in hem, naarmate hij er ook meer en meer EEN met wordt.

Hij wordt er zich gaandeweg van Bewust dat hij niet de ‘schittering’ is, maar het wel het Pad is dat ‘schittert’ en in hem ‘oplicht’ en dat tevens het Doel in zich draagt.
Gaandeweg lost alles zich op tot Een punt van Licht en verdwijnt de Pelgrim. Het Doel valt samen met de Weg IN hem.
Hij is een Stip geworden in Gods onmetelijke Ruimte, een schitterende Ster….

Hij IS de Ervaring.…en in hem vindt alles plaats. Hij Weet dat hijzelf niets meer te willen heeft en wordt als holle rietstengel een fluit in Gods hand.

Dat is de betekenis van de Weg die Jezus ging van Bethlehem tot Golgotha, een Weg die gepaard gaat met het loslaten van het oude opdat het Nieuwe kan ‘worden’.
Een Weg waarin de veelheid der dingen plaats maakt voor Eenvoud.

En dit loslaten veroorzaakt veel ‘strijd’, want elk ‘beeld’ dat men had van zichzelf en waar men zich zo stevig aan vastklampte, wordt tot niets herleid.

Wij zijn allen Pelgrims op Zijn Weg als we bereid zijn alles achter te laten wat ons gebonden houdt in onszelf en ons belet om het Licht te ontmoeten.

De Poolster die schittert in ons hart is onze Gids, zij leidt ons in onze zoektocht naar die Verbinding met God, met onze Ware Natuur.
Slechts dit zal nog onze Focus zijn en enkel hierin Herkennen we elkaar als ‘gelijken’,als Lichtzonen…

(M)

OP DE DREMPEL VAN DE GROTE TRANSFORMATIE

Zowel macrokosmisch als microkosmische gezien komt er een grote Omwenteling,een Nieuw Tijdperk of Era, een Nieuw Ras.

Hoe meer we het jaar 2012 naderen,hoe veelvuldiger ook het woord ‘Ascentie’ in de mond genomen wordt.
Dit woord heeft, naargelang het bewustzijn van degene die het uitspreekt, een andere betekenis.
Ascenderen betekent in letterlijke zin:opklimmen,opvaren… .maar betekent eigenlijk het ontwaken in het hartsbewustzijn, het laten klinken van een andere ‘toon’ omdat sluiers opgeheven worden,innerlijk en ook uiterlijk.

Het ontsluieren van de Mayakalender heeft hierbij een grote impact gehad,omdat hierin het einde aangekondigd wordt van een 26.000 jaar lange periode in de geschiedenis van de mensheid en de aarde.
De Maya's kenden geen lineaire tijd, wel een circulaire tijd en die ronde sluit zich nu… een ‘nieuwe’ ronde vangt aan, op een hoger level, een hogere toon.
Het gaat natuurlijk niet om het jaar 2012 of de exacte datum die aangegeven wordt, wel om het tijdsgewricht waarin we als mensheid nu leven.

In diverse spirituele middens heeft men er de mond vol van. Doch meestal wordt gedacht dat de huidige mens als ego-centraliteit een andere dimensie binnentreedt en dit hem plots zal overkomen, hij slechts moet afwachten tot de sluier scheurt.
Maar dit kan pas gebeuren als het Trillingsgetal stijgt in de mens en voldoet aan de Goddelijke Norm.
Liefde moet met andere woorden een ‘werkwoord’ worden, een Verworvenheid in het hart en niet een woord waar men zichzelf graag met ‘tooit’.

De Ascentie of Transformatie gaat over de volgende Trede die de mensheid zal nemen naar een ander en hoger vibrerend ‘levensveld’. Dit bevindt zich niet ergens ver weg, in een of ander sterrenstelsel, nee,het gebeurt HIER en NU en in het eigen hart.
De Nieuwe Wereld staat klaar om betreden te worden… .
Want hier, in het hart bevindt zich de Poort die toegang geeft tot die Andere Wereld.
Het Koninkrijk is dichter dan je eigen voeten en handen, dan je eigen adem, leerde Christus ons.

“Ik ben de Deur voor de schapen. Allen die vóór Mij gekomen zijn, zijn dieven en rovers, maar de schapen hebben niet naar hen geluisterd. Ik ben de Deur; als iemand door Mij naar binnen gaat, zal hij behouden worden; en hij zal ingaan en uitgaan en weide vinden.” Johannes 10,7-9

We worden geroepen om ons bed op te nemen en te gaan wandelen, we worden geroepen om ‘ziende’ te worden ipv als lammen en blinden verder te gaan, want de uiterlijke wereld is slechts een afspiegeling van de innerlijke wereld.
Het gaat namelijk om de Geboorte van de Christus, collectief in het hart van de mensheid, ook genoemd de Tweede komst van Christus of de Wederkomst.
Hierdoor zal de last afvallen die sinds lang op de mensheid drukt.
Jezus zei het al 2000 jaar geleden: 'Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder allerlei lasten gebukt gaat en Ik zal u rust en verkwikking geven'

Er zijn veel rijpe en geavanceerde zielen geïncarneerd op Aarde om dit Plan te helpen verwezenlijken, om Het in de eerste plaats te Herinneren in zichzelf zodat zij Lichtpunten worden in deze duisternis en aldus Cirkels van Licht kunnen creëren . Op die manier kan de Balans doorslaan binnen de mensheid en het oude doorbroken worden. Dit laatste is heel belangrijk, het is een collectief gebeuren, een Groepsgebeuren.

Maar wat microkosmisch gebeurt vindt ook macrokosmisch plaats, ook Aarde bereidt zich voor en daar zien wij eveneens de gevolgen van.
Energiecentra overal op Aarde worden gereactiveerd en zorgen ervoor dat ook haar Trillingsgetal gaat stijgen. De mensheid wordt op die manier van binnen- en buiten uit opgestuwd.
En zoals steeds wordt de Chaos groter wanneer het Nieuwe eraan komt , want de Lichtkracht belicht de duisternis die nu ‘gezien’ wordt, wat zorgt voor strijd buiten en binnen onszelf. Doch het Licht zal Overwinnen en het Kwaad zal geketend worden, dat is de Belofte die ons gegeven werd.

In de 5000 jaar oude Geschriften van de Veda's kan je lezen over het Kali-Yugatijdperk.
Het wordt het IJzeren Tijdperk genoemd of het Tijdperk van Duisternis.
Hierin vertoeft de mensenziel sinds lange tijd… .
Dit tijdperk betekent vooral verval, decadentie, enorme goddeloosheid; wat betekent dat de ziel als het ware gevallen is tot haar dieptepunt, volledig gekristalliseerd is in de stof en zich bijgevolg hiermee geïdentificeerd heeft. Zij is dus blind geworden en lam.

Als we de wereld observeren waarin we als ziel incarneerden en ons leven leiden en lijden, dan is deze hiervan een getuige.
Het heersende bewustzijn schept als het ware zijn eigen werkelijkheid of levensveld.
We zijn wat we denken….we zijn onze eigen creators geworden en dit dmv onze mind. We scheppen gedachtewerelden die een enorme impact hebben op de mensheid en op onszelf en zijn ons hiervan eigenlijk niet bewust. We zien ook niet hoe die vicieuze cirkel in stand gehouden wordt en in welke mate we eigenlijk worden ‘gedacht’….
Want gedachten zijn krachten en die krachten worden op hun beurt versterkt naargelang de ‘voeding’ die ze krijgen.
Ze vormen op die manier een harde korst, een metalen uitspansel die de mens ervan weerhoudt om de Stralende Werkelijkheid te Zien en te Ervaren.
We worden maw gedwongen om onze blik neerwaarts te houden en zijn niet bij machte om zelf dit metalen uitspansel te doorboren.
Daardoor gaat de mens gebukt onder een enorme last en lasten waarvoor hij eigenlijk zelf ook verantwoordelijk is.

Boeddha, die zo een 600 jaar voor Christus Leefde verpersoonlijkt de ziel die de uitzichtloosheid van deze toestand inziet en tegelijkertijd ook INZIET dat er een Uitweg is hieruit. Hij toonde de mensheid hoe zij zichzelf gevangen houdt in een continue draaiend Rad van Wedergeboorte, veroorzaakt door de Wet van Oorzaak en Gevolg, de Wet van Karma. En gaf haar het Achtvoudige pad als middel om dit Rad te doorbreken.

Wij zijn als mens met andere verbonden door karmische draden. Bijgevolg zijn al onze relaties karmisch bepaald. De aantrekkingskracht en/of afstoting die hiervan uitgaat heeft zijn wortels in voorbije incarnaties. En zo blijft het Rad verder draaien tot op een bepaald moment een soort stilstand komt en de balans in evenwicht gebracht wordt.
De ziel is ‘moe’ geworden en volrijp en zoekt naar een Uitweg.
De hartimpuls wordt gehoord en de mens begint gevolg te geven aan wat zich kenbaar maakt in zijn hart, via zijn Intuitie. Het is het moment dat hij de Stem hoort van zijn Ziel.
Joseph Campbell noemt dit met het mooie woord ‘Jouw Zaligheid volgen’.

Slechts wanneer het denken deze Impuls gaat verstoren roepen we meer lijden over ons heen.
De hartimpuls volgen ondanks de consequenties of vooroordelen is dus het ‘programma’ die in de ziel besloten ligt laten ontrollen.
Waar het jou dan ook brengt dit doet er niet toe, achteraf is Geweten dat alles goed was zoals het was en is….

Dit alles schets de toestand waarin de ziel verzeild zit en geeft tevens aan dat er een Uitweg is en dat we deze Redding niet zelf kunnen bewerkstelligen.

Dit was nu wat Jezus kwam Demonstreren met zijn Leven.
Hij toonde ons het Christus-Principe als Verlossende Kracht; slechts een Externe Goddelijke Kracht is bij machte deze harde korst te doorboren opdat de ziel opnieuw het Licht mag Zien en gaan Ervaren waaruit zij kwam en viel.

Jezus Christus luidde een nieuw tijdperk in, hij Vervulde wat Boeddha Inzag.
Het Liefdesbeginsel kreeg Vorm doorheen hem, Hij kon daardoor zeggen dat hij de Waarheid is en de Weg,maar ook het LEVEN. Hij was er de Manifestatie van.
God werd opnieuw MENS door de Verbinding met de Stralende Werkelijkheid en de Hergeboorte van die Werkelijkheid gevolgd door de Opstanding IN de microkosmos.

Hiertoe is nu ieder mens geroepen….en dat is het wat hij vergeten is.
Hij is in Oorsprong een Goddelijke Wezen, hij bezit hiervoor nog de Graankorrel of de Godsvonk, maar hij is gedegenereerd tot een karmisch wezen en heeft zich hiermee ook geïdentificeerd.
Of zoals Mirdad het zo mooi zegt in het gelijknamige boek: ‘de mens is een God in windsels’.
En de windsels zijn dus de sluiers die zijn ogen verblinden en zijn hart gesloten houdt, die hem beletten vrijuit te Ademen en zich te bewegen.
Hij is dus de windsels geworden…

Wat nu staat te gebeuren en aan het gebeuren is, is het doorbreken van dit harde omhulsel .
Door middel van de Lichtkracht die binnen de mensheid en op de Aarde aan het werk is.
Het Licht belicht dus wat duister is en wat ‘gezien’ wordt zal zich verdedigen en zal spartelen om te kunnen overleven, dat is de Strijd die zich ontwikkelt.
Het is het Ontwaken uit de slaap waarin de mensheid sinds lange tijd vertoeft.

Word dus Wakker, Zie de Tekens, de Signalen , Hoor je hart en laat je niet afleiden door Angst maar Handel naar datgene wat jou getoond wordt of wat herkend wordt in je hart.
Het is een Stille Stem….keer daarom naar binnen om die Stille Stem te horen. Want stil worden in het hoofd is noodzakelijk opdat het hart gehoord kan worden, zo bereid je je voor om het Licht te Herkennen en daar gaat het tenslotte om.
Laat je dus niet meer afleiden door de stemmen van de wereld die jou alsnog willen knechten.
Zij zijn al zolang aan het woord.

Vertrouw dat alles, maar dan ook alles Kenbaar gemaakt wordt in je hart en je zal zijn waar je moet zijn omdat elk ‘moment’ je tonen zal wat gevraagd wordt. Dat impliceert Overgave aan een Andere werkzame Kracht.
En ontdek tenslotte de Gouden Draad die alles Verbindt waardoor het Plan zich Openbaart.

Neem dus je bed op en Wandel opdat je ZIENDE wordt en je zal Handelen naar Zijn Wil

(M)

DE PELGRIMSTOCHT

Over de wereld straalt een heerlijk lied
dat als een troost zijn klanken in mij giet.
Als mijn weg eenzaam en verlaten ligt,
is er de vreugde die mijn gaan verlicht.
Pelgrim ben ik, op reize naar Gods land,
vaag nog de einder aan mijn levensstrand.
Maar 't lied des heren geeft mijn voeten kracht.
Zo reis ik verder naar het doel dat wacht.

Jan van Rijckenborgh

Velen vragen zich tegenwoordig af wat de zin is van dit alles, van het leven dat we lei(ij)den, met welk doel we geboren werden en waarin we terecht kwamen.
Velen kijken ontzet naar wat zich afspeelt in deze wereld en in onszelf, hoe mensen met elkaar omgaan en met alles wat leeft. Hoe koud en kil de mens wel kan zijn.
We zoeken allerhande antwoorden op dit aardse horizontale vlak en gaan vele wegen, maar geen enkel kan ons bevredigen.
Noch de religie, noch de wetenschap, noch het intellect met al zijn kennis kan onze diepe levensvragen beantwoorden of onze honger stillen. We zijn steeds weer op zoek naar passie, naar bevrediging van al onze begeerten en behoeften, en wanneer dit vuur tijdelijk gedoofd wordt vallen we terug in een bodemloze put.
En zo worden we heen en weer geslingerd, van het ene verlangen naar het andere, van de ene begeerte naar de andere, van de ene verliefdheid naar de anderen,steeds vol verwachting; en dit in een opeenvolgende beweging zonder ooit tot stilstand te komen.

Slechts wanneer de slinger tot ‘rust’ komt ontwaren we diep in ons hart een kleine waakvlam, die geduldig wacht op ontvlamming. Het is deze ‘prikkelende’ vonk die er voor zorgt dat we tot bewustwording komen en dus gaan beseffen dat ons leven gevuld is met kortstondige momenten van ‘zelfgenoegdoening’, waardoor de diepere Stilte geen plaats krijgt en dit alles in stand gehouden wordt door de aard van deze natuur.
Zij doet ons beseffen dat ons leven op deze wijze uitzichtloos is en maant ons aan tot Inkeer, om de blik naar binnen te richten.
Zij laat ons zien hoe we opgeslorpt worden door de rol die we onszelf toe-eigenen in het uiterlijke tafereel van elke dag en ‘geleefd’ worden ipv van te Leven.

Doch, op een welbepaald moment is het zover en komen we tot een wilsbesluit. Vastberaden nemen we onze rugzak op en gaan op stap, de blik gericht op dat zwakke licht dat vanuit de verte ‘roept’ .
Dat is ons ‘doel’ ,de reden van het bestaan en vanaf nu beginnen we werkelijk aan de Pelgrimsreis.
Het getuigt van moed en durf om alle bekende zekerheden in deze fysieke wereld op te geven, het hoofd te wenden en de tocht aan te vangen om het Ware geestelijke Zelf te laten ontplooien. Deze fase van die zoektocht is er een van innerlijke gedrevenheid, dezelfde die iemand kenmerkt die een lange wandeltocht gaat maken door de bergen. Op zoek naar de verte,naar de top, naar zichZelf.

Met een pelgrimsstaf in de hand gaan we op weg…
Aanvankelijk verloopt de tocht vrij gemakkelijk en zijn we vol goede moed en vol van ons ‘kunnen’ want we hebben de weg zorgvuldig uitgestippeld, de bestemming lijkt ons niet meer onbekend, we zijn voorzien van voldoende bagage en zijn voorbereid op allerhande mogelijke tegenslagen….
Doch al vlug gaan we gebukt onder het gewicht van onze ‘last’ , ook al is de weg nog vlak en breed, we beginnen te beseffen dat we teveel meesleuren, teveel zekerheden, teveel kennis en eigen weten.
Hoe verder we komen, hoe meer we dreigen te bezwijken onder alle gewicht waardoor ook allerhande kwalen opduiken. Er zit niets anders op om ‘los te laten’, te luisteren naar de Stem van de Weg ipv naar onze eigen stem want hiertoe worden we gedwongen.

We ontmoeten tezelfdertijd veel medereizigers, die vaak fungeren als raadgevers en richtingwijzers. Maar naarmate de tocht zwaarder wordt, ook de stap trager wordt, is de weg dunner bezaaid met lotgenoten daar elkeen zijn eigen tempo stapt, in zijn eigen tred, zijn eigen stukje van de weg….
Onze pelgrimsstaf bewijst nu pas zijn nut. Hij hijst ons omhoog, hij is onze steun en toeverlaat, als een onzichtbare kracht die ons vanaf het begin reeds begeleidt.
Hoe moeizamer het wordt, hoe verder het doel lijkt af te liggen en hoe leger onze rugzak wordt . Zelfs onze staf biedt niet meer voldoende kracht.
In die stilte en duisternis, want het doel lijkt nog zo ver weg, de klim zo zwaar, het pad zo smal en steil, dreigen we het op te geven….

Tot dan plots iemand verschijnt, als uit het niets, iemand die een slok water aanbiedt, onze dorst lest, ons moed inspreekt omdat de weg hem bekend is. Dit richt ons opnieuw op en gesterkt door een innerlijke kracht stappen we vastberaden het laatste stuk….
Vroeger dan verwacht verschijnt de top, onze bestemming, hij was zo dichtbij….

Deze Pelgrimstocht is het pad dat elke mens ooit zal moeten gaan die zich een uitweg banen wil uit het labyrint van dit leven. Hij zal veel moeten achterlaten, en leeg moeten worden om zich tenslotte totaal te kunnen overgeven aan God, die van in den beginne reeds ongezien met hem meegaat maar die hij, naarmate zijn stap trager en zijn rugzak leger wordt, naarmate zijn eigen kleine wil wegsmelt in het vuur van de loutering, terugvindt als een Stuwende Kracht in zichzelf.
Tijdens de Pelgrimsreis, tijdens die lange tocht leert men zichzelf kennen. Een Vernieuwende Kracht ontluikt in de mens die hem zal ontdoen van het masker van zijn verleden, hem zal opwekken uit de holheid van zijn bestaan en hem zal doen herrijzen uit de resten van zijn oude natuur,…. als een Vuurvogel die opstijgt en herrijst vanuit zijn as….
Dit en enkel dit is de Ware Bestemming van de mens en vroeg of laat zal elkeen dit ondergaan. Vroeg of laat zal hij/zij besluiten zich af te wenden van alles wat zo gemakkelijk en materialistisch was, zijn rugzak op te nemen en te wandelen….om God te ontmoeten in zichzelf, om Hem geboren te laten worden in zichzelf, waardoor alles wordt in Hem.
De persoon verliest zich in Hem, maar wordt tevens zo weergaloos verrijkt….

Dit is het werkelijke sterven en de Wedergeboorte in God. Dit was het waar vele Grote Leraren ons in voorgingen. (M)